Even bijpraten (over Doornroosje, de Rollercoaster Run en meer)

“Heb je dan ook nieuwe hobby’s?” vroeg een collega belangstellend toen we bijpraatten in de pauze. Dat hoort er blijkbaar bij als je herstellende bent van overspannenheid: een vleugje quarterlifecrisis waardoor je je gaat afvragen wat je met je leven wilt en of je je niet toch beter kunt terugtrekken uit de maatschappij om in een hutje op de hei te gaan wonen.

Ik glimlachte schaapachtig. “Ik heb een naaimachine gekocht,” bekende ik. “En Mees en ik zijn een moestuin begonnen.”

Een andere collega grinnikte. “Zoals een echte zeventigjarige, dus?”

Ik probeerde me nog te verdedigen door te zeggen dat ik ook mijn motorrijbewijs had gehaald, maar mijn reputatie viel niet meer te redden. Als classica (dode talen en oude stenen) ontkom je überhaupt niet aan het label ouderwets. Burgerlijk en bejaard, dus. So be it then.

Desondanks heb ik de afgelopen maanden niet alleen maar achter de geraniums gezeten. Wat ik wel heb gedaan? Tijd om even bij te kletsen!

Doornroosje

Als sinds de eerste, voorzichtige geruchten mij ter ore kwamen over een nieuw, Zoetermeers entertainmentbedrijf dat Studio 100’s Doornroosje de musical zou brengen, wist ik: hier moet ik auditie voor doen! Toen het zover was, in maart, sloeg de twijfel toe. Ben ik hier – energietechnisch – wel klaar voor? Ik besloot dat ik het desondanks wilde. En wat ben ik blij dat ik ervoor ben gegaan! Voor het eerst werd ik uitgenodigd voor een callback voor de rol van Doornroosje en voor goede fee, waar ik disproportioneel trots op ben. Hoewel ik niet voor een van die rollen ben gecast, ben ik wel aangenomen voor het ensemble en ook daar ben ik dolgelukkig mee. Ik krijg er zoveel energie van! Eindelijk weer musical! En niet zomaar één: deze musical heb ik als kind (oké, en ook als tiener, en ja, ook als volwassene) zo vaak gezien. Nu mag ik er zelf in spelen! Hoe geweldig is dat?

Ongetwijfeld ga ik hier later meer over schrijven. Voor nu is het belangrijkste om te weten dat we twee keer spelen op 5 november in het Stadstheater in Zoetermeer. Kom je ook kijken?

Zondag 5 november 12.00 uur: klik hier voor tickets!

Zondag 5 november 16:00 uur: klik hier voor tickets!

Disney Musical Singalong

Op 3 juli staat er een (kleiner) musicalproject op de planning: de musical singalong in het Buytenpark Theater in Zoetermeer! Het thema is Disney, dus ook dit evenement kon ik niet aan me voorbij laten gaan. Heel even mag ik prinsessen Rapunzel en Anna zijn. Het allerleukste? Ik zing een duet samen met Mees! (Die ik vriendelijk doch dwingend heb overgehaald om zich vrijwillig aan te melden.) Kom je meeluisteren en/of meezingen? Kaarten zijn verkrijgbaar via de website van het Buytenpark of direct via deze link.

Naaien

Om nog even door te gaan op het Disney-thema: het is een meisjesdroom om die prachtige prinsessenjurken te kunnen dragen. Op Elfia ben ik altijd een beetje jaloers op de geweldige cosplays die voorbij komen (sowieso houd ik van kostuums!). “Dat lijkt me zo cool om te kunnen!” roep ik al jaren. Jammer dat ik geen tijd heb voor een nieuwe hobby, dacht ik vervolgens.

Maar hé, met een burn-out komen ook een nuttige inzichten, zoals: een hobby hoeft niet je baan te worden. Als je een blog hebt, hoef je niet elke dag (of week, of maand) te bloggen. Als je een naaimachine hebt, hoef je niet aan de lopende band nieuwe kledingstukken te produceren. En, oh ja: het doel van een hobby is ontspanning. Het geeft ontzettend veel voldoening om te creëren, maar een hobby gaat niet om productie. Het is fijn om dingen te leren, maar zelfverbetering is niet het uitgangspunt.

Naaien is een heerlijke hobby: ik ben bezig met mijn handen in plaats van mijn hoofd, er staat geen sociale druk op want het resultaat is alleen voor mezelf en ik heb eindelijk een hobby zonder deadlines. Het is een proces van trial and error. De zakken van een broek aan de verkeerde kant vastnaaien was een behoorlijke error. Of het verkeerde hoeslaken verknippen om er een schort van te maken, waar ik achter kwam toen ik de matras van het logeerbed (1.40m) in een te klein, oud hoeslaken (1.20m) probeerde te proppen. Maar nu, na een paar maanden, heb ik eindelijk mijn eerste kledingstuk gemaakt dat ik in het openbaar durf te dragen! Eén van de leukste dingen ooit? Een compliment krijgen over je blouseje en dan kunnen zeggen: “Dankje! Heb ik zelf gemaakt!”

Moestuinieren

Hier wil ik niet zoveel over kwijt, behalve dat ik het iedereen kan aanraden om je eigen bloemen, planten, kruiden of groenten te kweken – al is het maar één peterselieplantje. Het is zo’n triomf om je eigen sla te oogsten, je basilicum te zien groeien tot de bladeren zo groot zijn als je hand, verse muntthee te drinken uit eigen tuin en om alles te zien bloeien! Ook een heerlijke hobby, maar op één voorwaarde: ik moet niet alles willen managen. In mijn moestuin leer ik loslaten. (Toegegeven, dat gaat soms beter dan op andere momenten.) Ik geef water, natuurlijk. Verpotten, onkruid wieden, tomaten dieven en bladluis bestrijden horen er ook bij. Maar verder laat ik de natuur vooral lekker zijn gang gaan. En dan is dit het resultaat!

Hardlopen

‘I don’t run. And if you ever see me running, you should run too because something is probably chasing me.’ Op de middelbare school had ik deze quote op mijn gymkleding willen laten drukken. Ik had een hekel aan de coopertest en de piepjes van de shuttle run test achtervolgden me in mijn nachtmerries.

Drie jaar geleden deed ik voor het eerst een hardlooppoging, maar die faalde jammerlijk omdat ik veel te hard van stapel liep en met rode wangen over mijn grenzen sprintte.

In februari zijn Mees en ik begonnen met hardlopen volgens het Couch to 10k-schema. Wat bleek? Op een rustig tempo (go team bouncy walking) hield ik de eerste week van het schema gewoon vol. En de week erna ook. En de week daarna!

Afgelopen zondag rende ik vijf kilometer tijdens de Rollercoaster Run in Walibi Holland. Wie had dat gedacht? Mijn zestienjarige ik in ieder geval niet. Sterker nog, mijn vijfentwintigjarige ik had mezelf ook vierkant uitgelachen. En zelfs in februari dit jaar kon ik me niet voorstellen dat ik ooit mee zou doen aan een hardloopevenement.

Het was natuurlijk niet zomaar een hardloopevenement! De route werd onderbroken door drie stops: de attracties Goliath, Untamed en Xpress (je moet er iets voor over hebben om de wachtrijen te omzeilen). Met 31 graden is hardlopen bloed, zweet en tranen in een 0%-100%-0%-ratio. Ik heb mijn zweet niet voor niets vergoten: we hebben maar liefst 68.238,00 euro opgehaald voor Stichting Fight Cancer! Behalve dat dit een grote persoonlijke overwinning was, ben ik ook heel blij dat ik een steentje heb kunnen bijdragen aan dit goede doel.

Herstellen

“Herstellen van overspannenheid is keihard werken,” zei mijn psycholoog. “Je kunt niet ook nog werken, want je hébt al een baan.”

En zo is het. Gelukkig weet ik die twee inmiddels te combineren: ik werk nu twee keer vier uur per week aan schooltaken en daarnaast houd ik steeds meer energie over om leuke dingen te doen. Toch blijft het constant balanceren. Als ik ’s avonds een repetitie heb, ga ik niet overdag het hele huis schoonmaken. Als ik een halve dag heb gewerkt, ga ik niet ook nog een hele avond naaien. Het lukt me steeds beter om niet alles tegelijkertijd te (willen) doen. Naaiprojecten kunnen best een week – of langer – blijven liggen. Als ik een week – of langer – niet stofzuig, gaat er niemand dood (tot nu toe).

Het blijft een balansoefening: koorddansen of eenwieleren. Jongleren, maar dan niet meer met te veel ballen in de lucht. Zingen, naaien, hardlopen en tuinieren: ik doe het allemaal, maar niet meer allemaal tegelijk. En af en toe zit ik – bejaard en burgerlijk – lekker achter de geraniums.