‘Ja maar, het gaat om de inhoud,’ zei ik tegen mezelf, toen ik net was begonnen met bloggen. Ik was al druk genoeg met uitvinden hoe WordPress werkte en met het schrijven van mijn artikelen (en hypen omdat ik een blog had) – foto’s kwamen later wel, vond ik. Of nooit. Ook prima.
Ik leerde al snel dat mijn blog zonder foto’s heel saai werd. Het oog wil ook wat, dus moest ik toch mijn tien jaar oude, knalroze Nikon opgraven uit een doos onder mijn bed óf de lens van mijn Samsung (voor telefoonbegrippen ook uit de steentijd, maar dan in ieder geval de nieuwe) oppoetsen. Het werd dat laatste.
Vooral boeken zijn ontzettend fotogeniek. Het is dus niet heel vreemd dat Bookstagram (een account op Instagram dat in het teken staat van, jawel, boeken) in de afgelopen jaren een fenomeen op zichzelf is geworden. Prachtige boekenomslagen, mooie achtergronden en een heleboel fancy accessoires: een recept voor geweldige feeds vol boekenfoto’s waar ik uren naar kan kijken.
Als Instagramloze newbie in de boekenblogwereld loop ik een beetje achter de feiten aan, maar ik heb voorzichtig mijn eerste stappen gezet in de wondere wereld van Bookstagram. Dit is wat ik heb geleerd:
1. Ik houd van kleur
Een boek met een kop koffie tegen een kraakheldere achtergrond: Instagram staat vol met strakke, minimalistische foto’s. Veel leuker vind ik de kleurrijke kiekjes. Ik houd van kleur. Eén van de eerste dingen die mijn vriend en ik deden toen we verhuisden was de kille, grijze muur overschilderen in een warm oranje (‘curry’ van de Gamma). ‘Ik vind jou ook helemaal geen type voor grijze muren,’ zei een vriend toen ik dat vertelde. Nu de dagen donkerder worden kijk ik graag naar foto’s in herfstkleuren, vooral die met mooie accessoires.
2. Een Bookstagramhobby is het perfecte excuus om prullaria te verzamelen
Bloemen, planten, kaarsen, lampjes: kom maar door! Bij de IKEA heb ik een aantal mooie nepbloemen gekocht en ook de HEMA heeft een fijn assortiment aan geschikte Bookstagramaccessoires. Sinds kort ben ik groot fan van confetti. Ik heb goud- en zilverkleurige confetti van de HEMA, die ik vrolijk heb uitgestrooid over een aantal boeken toen ik foto’s ging maken. (Minder vrolijk was ik toen ik de confetti weer moest verzamelen en terug stoppen in de verpakking.
3. Mijn oude fotoshop-skills zijn niet helemaal verdwenen
Op de basisschool was Het huis Anubis een ding. Het was mijn eerste serie ‘met echte mensen’ en wat vond ik het fantastisch. Een mysterieus huis met een verborgen geschiedenis, een schat en een geheim genootschap: het was zó cool dat ik een fansite maakte. (Ik had ook fansites over Winx Club en De Sims. Raar kind was ik eigenlijk.) Bij een eigen website hoorden eigen plaatjes, dus kwam ik met Photoshop in aanraking en creëerde ik gedrochten van wallappers. Voor een twaalfjarige kon ik best goed omgaan met fotobewerkprogramma’s.
Tijdens mijn studie heb ik gebruik gemaakt van mijn fotoshop-skills toen ik een promotiebanner in elkaar knutselde voor een feest van de studievereniging met het thema ‘Sexy Caesar’. (Ik fotoshopte een buste van Caesar op een naakt mannenbovenlijf met een sixpack. Ik ben er niet trots op.) Nu merk ik dat die vaardigheid weer goed van pas komt. Hoe goed je foto’s ook zijn, ze worden altijd beter als je ze bewerkt.
4. Boekenfoto’s maken is leuk
Het duurde even voordat ik durfde toe te geven dat het echt heel leuk is om Bookstagramwaardige foto’s te maken (of dat in ieder geval te proberen). Mijn vriend keek me eerst nog vreemd aan als ik weer eens met planten en placemats aan het slepen was om een goede compositie te maken. Mijn kat trouwens ook. Zelf vond ik het aan het begin ook een beetje suf voelen. Fotoshoots met een boekenkast? Ik moest nog even wennen aan het idee.
Inmiddels ben ik daar helemaal overheen. Ik haal mijn confetti tevoorschijn, trek mijn boekenkast leeg en ga op zoek naar de plek in huis met de beste belichting.
Op Instagram
Mijn beste foto vind ik die van De Ademdief. Dat vond de auteur ook. Miranda Peters heeft me gevraagd of ze hem mocht gebruiken voor haar Instagram! Vind ik leuk.
Deze Instagramloze blogger is dus stiekem toch op Instagram te vinden.
En wie weet word ik ooit nog eens een échte Bookstagrammer.
1 gedachte over “DIY: bookstagram”