Met goede moed en vol inspiratie begon ik vorige maand aan mijn nieuwe blogthema. Ik doopte augustus om tot DIY-maand, want ik had vakantie en dan zou ik genoeg tijd hebben om al mijn klus- en knutselprojecten uit te voeren.
Haha.
Dat die plannen een beetje te overmoedig waren schreef ik al in mijn post over de vocal booth. Chocoladedobbelstenen: check. Een eigen opnamestudio bouwen: check. Daar bleef het bij. De vocal booth bleek zo’n ambitieus project dat het ongeveer twee keer zo lang duurde als gepland. Het weer hielp natuurlijk niet mee. Zagen, schroeven en steenwol snijden in een appartement waar het kwik stijgt tot tropische temperaturen? Nee, dank je. Zoveel haast hadden we nou ook weer niet.
September werd DIY-maand 2.0 en ik kon me niet meer verschuilen achter het mooie weer of project vocal booth. Ik zou nu ook aan de slag gaan met het maken van Bookstagramwaardige foto’s en handlettering. Ik wilde mijn nieuwe bureau in de werkkamer (in een hoekje naast de vocal booth) installeren en inrichten.
Ik heb het weer niet gedaan.
Mijn excuus is natuurlijk dat de scholen weer begonnen zijn en ik er geen tijd voor heb gehad sinds ik weer voor de klas sta, maar dat is een klein deel van de reden. Ik ben namelijk ook bezig geweest met een aantal andere projecten. Lees je mee?
Embrace your weird
Embrace your weird is een boek van Felicia Day. Ik ken haar van haar rol als Penny in Dr. Horrible’s Sing-Along Blog en als oprichter van Geek & Sundry, het platform waarop de webserie Critical Role groot is geworden. Ze is niet alleen actrice en producent, maar ook schrijfster. In Embrace your weird schrijft Felicia Day over creativiteit. Wat is het? Waarom is creativiteit belangrijk? Wat blokkeert jouw creativiteit en hoe kun je die blokkade doorbreken?
Embrace your weird staat al een hele tijd op mijn To Be Read, want ik voelde me meer dan aangesproken door de ondertitel: ‘Face your fears and unleash creativity’. Lees mij, schreeuwde ook de flaptekst. Het boek beloofde namelijk ‘unieke technieken om vijanden van creativiteit te verdrijven – onrust, angst, uitstelgedrag, perfectionisme, kritiek en jaloezie’. Dat zijn precies de dingen waar ik tijdens creatieve processen mee worstel. Ben ik wel goed genoeg? Zijn mijn creatieve uitingen het wel waard om de wereld in gestuurd te worden? Ik denk niet dat ik het kan, dus ik begin gewoon niet.
In juli kreeg ik het boek van een vriendin toen we onze (verlate) verjaardagen vierden. Ik heb het twee weken geleden pas opengeslagen, omdat het niet een boek is ‘dat je tussendoor even leest’. Het is een project op zichzelf. (Tenminste, zo pak ik het aan. Maar dat is misschien gewoon mijn perfectionistische, obsessieve benadering, haha.)
Na een korte introductie is het tijd voor actie. Binnen tien minuten heb ik een verhaaltje geschreven over een dinosaurus die in driedelig kostuum voor de deur staat en heb ik met opzet het lelijkste paard ooit getekend. Of het werkt weet ik nog niet, maar ik heb in ieder geval veel lol. En hé, door zo’n willekeurige schrijfopdracht heb ik toch ineens een stukje fictie geschreven – iets wat ik al lang niet heb gedaan, omdat ik er niet aan durf te beginnen. Win ik met mijn verhaaltje over meneer Dino de Nobelprijs voor Literatuur? Waarschijnlijk niet. (Zeker weten van niet.) Maar ik heb wel mijn creativiteit iets meer ge-unleashed.
De opdrachten daarna zijn wat serieuzer (hoewel de toon van het boek steeds luchtig blijft) en af en toe best confronterend. Wie ben ik eigenlijk? Wat wil ik bereiken in het leven? (Cue quarter-life crisis.)
Ik ben benieuwd wat het boek me gaat brengen, behalve writing prompts over dinosauriërs en ongemakkelijke jeugdherinneringen die ik niet per se wil herbeleven (ik heb nog steeds spijt van die keer dat ik een knikker van een klasgenoot heb gestolen in de kleuterklas). Of ik na het lezen van dit boek ineens bestsellerauteur word betwijfel ik, maar ik denk wel dat het me helpt om meer te doen in plaats van alleen maar te denken. Embrace your weird is hoe dan ook een aanrader voor iedereen die zijn/haar creativiteit wil (her)ontdekken en daar wat hulp bij kan gebruiken.
Luisterboeken inspreken
Nu de vocal booth af is heb ik hem meteen in gebruik genomen. En wat is onze mini-studio fantastisch! Geen enkele vorm van achtergrondruis, geen motoren of ambulances die op de achtergrond voorbijrijden waardoor ik opnieuw moet beginnen. Eén nadeel: het is nu zelfs zo stil dat je het geluid van mijn rommelende maag kunt horen als ik aan het opnemen ben en honger heb. Oeps.
Inmiddels ben ik al over de helft met het inspreken van Doodgewoon van Carla Scheepstra. Als het goed is ben ik halverwege oktober klaar met het boek én de bijbehorende novelle Jagerskind. Coming soon!
Een YA-verhaal schrijven
Al toen ik heel jong was schreef ik verhalen. Over ‘Sneuwitje’ (ik kon nog niet zo goed spellen en had nog nooit gehoord van het verschijnsel plagiaat), en later over zeemeerminnen en de middeleeuwen. Toen ik een jaar of vijftien was schreef ik Harry Potter fanfiction en zou ik samen met een vriendin een boek uitgeven. Net zoals met zingen stopte ik daarmee toen ik in mijn onzekere puberzelf veranderde. Daarna pakte ik creatief schrijven sporadisch op (op de universiteit heb ik zelfs nog een cursus gevolgd), maar nooit meer zo fanatiek als in mijn Harry Potter-fase.
Nu ik (weer) ben begonnen met bloggen merk ik dat ik schrijven nog steeds heel leuk vind. Toen ik de oproep van Dutch Venture Publishing las voor schrijvers die aan een nieuwe bundel willen meedoen, dacht ik daarom: waarom niet? Young Adult is één van mijn favoriete genres, dus daar voel ik me in thuis. Ik ben dan misschien niet de grootste ‘hard scifi’ fan, maar met een dystopisch thema kan ik wel wat. En 15.000 woorden klinkt ook haalbaar – haalbaarder dan een heel boek, in ieder geval.
De afgelopen dagen ben ik daar veel mee bezig geweest. Ik heb een aantal ideeën voor het verhaal en er staan zelfs al wat kladversies op papier. Of ik het verhaal echt ga inzenden weet ik nog niet, maar het geeft me in ieder geval een kader om binnen te werken en een deadline.
Nu moet ik alleen nog even mijn creativiteit unleashen.
2 gedachten over “DIY-update (of: waarom ik in de DIY-maand geen DIY doe)”