Ik als piraat tijdens Elfia Haarzuilens 2022. Leek me een passende foto bij de quote!
Reikhalzend keek ik uit naar de vakantie. Ik had zoveel plannen! En nu had ik eindelijk ongeveer evenveel vrije dagen. Vakantiedagen die zich sneller vulden dan mijn maag zich met Snickerijsjes als het buiten achtendertig graden is. Van ellende verstop ik me maar in de vriezer, de enige plek waar het leven dragelijk is.
(Dat is niet waar, trouwens. Sinds vorige week zijn Mees en ik de trotse eigenaren van een Intex 28200: een rond opzetzwembad waar je languit in kan liggen en maar liefst één schoolslag in kan doen tot je aan de overkant bent. Het is dat het bad volledig in de zon staat en ik dus alsnog levend verbrand als ik er te lang in blijf zitten, anders zou ik er nu wonen. Het koele water is heerlijk.)
Nou ja, die vakantiedagen vulden zichzelf natuurlijk niet. Dat doe ik gewoon lekker zelf. In mijn hoofd, in ieder geval. In de vorm van – als je me een beetje kent, kun je dit van mijlenver zien aankomen – juist, lijstjes en planningen. In de vakantie zou ik in ieder geval:
- een Billy, een Pax en een Bestå in elkaar zetten
- de overgebleven verhuisdozen uitpakken
- de afgebladderde verf (currykleur, uiteraard) in de woonkamer bijwerken
- alle blogartikelen schrijven die ik de afgelopen maanden had willen publiceren
- mijn nagels lakken
- poes trainen om niet bang te zijn voor haar reismand
- cocktails leren maken
- een meesterlijke scène schrijven voor de komende editie van Oberon (samen met het fantastische Oberonteam van dit jaar: Mees, zusje Mylène, bestie Marloes en ikzelf)
- een kort verhaal schrijven
- minimaal de helft van mijn 22 dingen in 2022 afstrepen.
Productiviteitspaniek
De eerste week van de vakantie kroop ongemerkt voorbij en ik kwam tot de angstige realisatie dat ik niet had gelakt, geshaket of geblogd. Sterker nog, het bloggen was ik actief aan het uitstellen. Ik kreeg niks op papier. Wat moest ik in hemelsnaam schrijven? Hoe pak je de draad weer op na maanden stilte? Het was me ook al niet gelukt om een kast in elkaar te zetten, en al helemaal niet om met m’n Day Zero-doelen aan de slag te gaan. Cue productiviteitspaniek. Wat had ik dán gedaan tot nu toe?
Eigenlijk best een hoop, als ik erover nadenk. Ik ben twee keer naar Napoleon de musical geweest (eindelijk weer Buytenparktheater!). Het Oberonteam (zie hierboven) heeft gebrainstormd over de scène die we gaan schrijven. Driekwart van het Oberonteam heeft gehypet over pruiken en kostuums (vul zelf maar in welke vijfentwintig procent niet). Nadat ik was gezakt voor mijn AVD-examen besloot ik een paar weken te stoppen met lessen, maar vorige week heb ik het motorrijden weer opgepakt. Ik heb What baking can do gezongen met zangles. Een gefaalde poging tot twerken gedaan tijdens zumba (echt hoor, waarom staat er altijd een nummer op de playlist dat Booty Shake heet, of, nog erger, Booty Quake?). Ons zwembad opgezet in de tuin. Getourd met Mees op onze eigen Mash en onze leen-/klus-Mash. Gelasergamed in spookhuis The Villa tijdens de Welcome Back Day voor alle acteurs en event crew van de Halloween Fright Nights / Spooky Days in Walibi. (Awesome!)
De wijsheid van piraten
Het is dus niet alsof ik de eerste vakantieweek lethargisch in bed of op de bank heb doorgebracht. Ik heb wel degelijk dingen gedaan, maar niet de dingen van mijn lijstje. Dat begon me te irriteren.
En toen herinnerde ik me een quote uit Pirates of the Caribbean: “Hang the Code, and hang the rules! They’re more like guidelines anyway!”
Precies! Ik houd te veel van lijstjes om ze af te zweren, maar ik kan er in het vervolg misschien iets, nou ja, flexibeler mee omgaan. Vanaf nu voeg ik een disclaimer toe bovenaan elk lijstje wat ik nog ga maken: het zijn richtlijnen, geen regels!
Balans
Een mooie theorie. Nu moet ik die alleen nog ‘even’ in praktijk brengen. Dat ziet er ongeveer als volgt uit. Niet: afspraken of activiteiten afwijzen omdat ik per se eerst die blogpost moet schrijven van mezelf. Wel: achterop de motor springen als Mees voorstelt om een avondritje te maken, want daarna heb ik ook nog wel tijd voor die blogpost. (En anders morgen.) Niet: bloggen vermijden, omdat ik te veel druk leg op het resultaat, want het móet goed zijn en, oh ja, zorg wel dat je plezier hebt tijdens het schrijven, want je doet dit OMDAT JE HET LEUK VINDT, DUS GENIET ERVAN, HÈ. No pressure. Wel: wegsmelten in de zon terwijl ik een eerste versie van dit artikel schrijf in de tuin (met pen en papier, want ik ben bang dat mijn laptop ontploft als ‘ie in de verzengende hitte moet functioneren), want daar heb ik nu zin in.
Kortom: tijd om Je moet (bijna) niks te herlezen en om ‘studderen’ weer toe te voegen aan mijn woordenboek. Ik ga mijn nagels lakken, een boekenkast in elkaar zetten en regelmatiger bloggen. Maar dan wel op mijn eigen tempo, zonder deadline en alleen als ik er zin in heb. Want al die lijstjes met moetjes en krampachtige planningen? They’re more like guidelines anyway.
2 gedachten over “More like guidelines anyway: over plannen en lijstjes”