Als je mijn artikelen over de Fairy Nights in Elfia, de magische theaterwandeling Oberon of het feeërieke Een Midzomernachtsdroom hebt gelezen, weet je: ik breng mijn tijd graag door in de elfenwereld. Een boek met de titel Elfenstof kon ik dus niet aan me voorbij laten gaan. Een spannende Young Adult waarin elfen een rol spelen? Mijn interesse was gewekt.
Elfenstof van Carrie Jones gaat over Zara White. Na het overlijden van haar stiefvader is ze niet meer zichzelf. Ze wordt alleen rustig als ze in haar hoofd een lijstje met fobieën opdreunt – ze is geobsedeerd door angsten en hun namen – en ziet overal een man die haar lijkt te volgen. Haar moeder stuurt haar naar haar grootmoeder in Maine, zodat ze afstand kan nemen van de situatie. Daar blijkt echter dat de stalker geen verzinsel is van Zara’s overactieve verbeelding. De man volgt haar nog steeds en laat een vreemd spoor van goudstof achter…
Fobofobie: angst voor fobieën
Zara, vanuit wiens perspectief het verhaal is geschreven, legt in de inleiding uit dat ze angsten verzamelt. Ze is fan van coole fobieën, zoals arachibutyrofobie, de angst dat er pindakaas aan je mond blijft kleven. Zelf vind ik fobieën ook interessant (en niet alleen maar omdat de naam uit het Grieks komt). Iedereen heeft angsten, dus angst – en hoe daarmee om te gaan – is een universeel en herkenbaar thema. De inleiding weet mijn interesse te wekken: met welke angsten zal Zara geconfronteerd worden en hoe komt zij die onder ogen?
Stoere oma
In het eerste hoofdstuk leren we Zara en haar voorgeschiedenis kennen. Ze is een koppige en onvermoeibare wereldverbeteraar die geobsedeerd is met fobieën, maar de afgelopen vier maanden is ze een schim van wie ze ooit was. Sinds de dood van haar stiefvader heeft ze niet kunnen lachen, huilen of voelen. Al snel wordt duidelijk dat haar moeder haar voor haar mentale gezondheid naar het ijskoude Maine heeft gestuurd – iets waar Zara niet op zit te wachten.
Ze trekt in bij haar stoere oma Betty, een personage van wie ik meteen fan ben. Betty rijdt in een monster truck, is als echte powervrouw hoog opgeklommen op de carrièreladder, heeft na haar pensioen de marathon gerend en een zwarte band in karate gehaald, is niet bang om te vloeken en is goudeerlijk. Nou ja… Ook oma Betty lijkt zo haar geheimen te hebben. Geloof me: als dat geheim wordt onthuld, wordt Betty de kick-ass grootmoeder ook jouw favoriete personage.
Twilight… maar net niet
Een meisje verhuist met tegenzin vanuit een warme staat naar een koud, afgelegen dorp. Daar ontmoet ze een mysterieuze jongen (met een coole auto), door wie ze meteen geïntrigeerd is. “Hij staat bekend als slecht nieuws,” vertelt een andere klasgenoot haar. Het valt het meisje op dat iedereen hier zo bleek is.
Al na de eerste paar hoofdstukken ontkom ik er niet aan: de vergelijking met Twilight dringt zich telkens op. Zelfs de elfen in het verhaal hebben iets weg van vampieren. Het is natuurlijk niet eerlijk om Elfenstof te vergelijken met een van de populairste Young Adult-series uit mijn puberteit (en ja, ook ik was een fangirl). Door de vele overeenkomsten lukt het me echter slecht om de vergelijking niet te maken, waarbij Elfenstof er helaas niet zo goed vanaf komt. Het lijkt een beetje op Twilight, maar is het net niet.
Hysterisch high school drama
Dat komt denk ik vooral door de middelbare schoolsituaties die bij tijd en wijle nogal ongeloofwaardig overkomen. De dynamiek tussen Zara en haar klasgenoten voelt niet altijd logisch. Soms is die ronduit venijnig, zelfs als de personages elkaar nog niet kennen (er is geen twijfel over wie de antagonisten zijn in dit verhaal), soms is de interactie hysterisch. Het is high school drama, maar over the top.
Geen overtuigend geheel
Misschien ben ik bevooroordeeld door mijn Twilight-verleden of misschien ben ik inmiddels te oud aan het worden voor Young Adults. Hoe het ook zij: Elfenstof wist me niet te overtuigen. Zara en vooral Betty (go Betty!) zijn leuke personages, het boek bevat een aantal interessante thema’s en fantasy-elementen en leest lekker vlot weg. Helaas komen de andere personages niet helemaal uit de verf, is hun dynamiek soms ongeloofwaardig is het geheel vaak wat hysterisch. Jammer! Ik zal zeker nog eens een boek van Carrie Jones oppakken, maar Elfenstof was het niet voor mij.
