Mijn eindoordeel: 4/5 sterren.
Yara heeft een eigen accountancybedrijf en leeft voor cijfers. Zowel haar carrière als haar privéleven staan in het teken van formules. Op het gebied van relaties laat ze zich leiden door de negentig secondenregel: ‘Een vrouw heeft niet langer dan negentig seconden nodig om haar date te beoordelen. Na anderhalve minuut weet ze al of die persoon een blijvertje is,’ blijkt uit Brits onderzoek. Wanneer Yara na een fout op haar werk wordt gedwongen om een time-out te nemen, komt dit keihard aan. Haar beste vriendin en collega spoort haar aan om op vakantie te gaan, maar Yara besluit te vertrekken naar de Veluwe. Ze let daar op het huis van haar moeder en kan ondertussen stiekem werken: een win-winsituatie, dus. De realiteit blijkt helaas niet zo simpel. Een onverwachte huisgenoot en flirterige bruidegom zorgen voor de nodige afleiding… Zit er dan toch een kern van waarheid in de negentig secondenregel?
De nieuwe Kinsella?
De flaptekst van Negentig seconden doet me meteen denken aan Aanpakken van Sophie Kinsella, een van mijn all time favourites. (Korte samenvatting: topjurist Samantha Sweeting maakt een gigantische fout waardoor haar carrière op het spel komt te staan, ontvlucht in paniek de stad en neemt per ongeluk een baan als huishoudster aan.) Een vergelijking met de queen of chicklit? Dat creëert hoge verwachtingen.
Negentig seconden begint veelbelovend: het leest lekker vlot weg en er is constant actie. Al snel hopen de conflicten zich op. Niet alleen Yara’s verhaallijn ontwikkelt zich, maar ook lief en leed van andere personages passeren de revue. Alles komt aan bod: van ingewikkelde familieverhoudingen tot relatiecrises en van problemen met anger management tot depressie. Soms is de hoeveelheid heftige thema’s wat overweldigend. Toch past het wel binnen het verhaal en het genre. De personages hebben allemaal hun eigen worstelingen. Er bestaat duidelijk een wereld buiten die van Yara en de auteur laat die wereld moeiteloos tot leven komen.
Cheerleaden voor Yara
Yara zelf maakt een mooie ontwikkeling door. Aan het begin van het boek is ze op z’n zachtst gezegd niet sympathiek. Dat verandert naarmate het verhaal vordert. Halverwege veranderde ik van neutrale toeschouwer naar meelevende supporter. Ik stond juichend aan de kantlijn en af en toe wilde ik haar wanhopig toespreken: ‘Doe nou niet! Werk je nou niet in de nesten!’ Maar dat deed ze natuurlijk wel. Net zoals bij Kinsella, trouwens – een mooie overeenkomst.
Op de schrijfstijl valt hier en daar nog iets aan te merken. Af en toe mag er best wat meer ruimte worden gegeven aan emoties. Zeker de dialoog aan het begin van het boek is met name een woordenstrijd, waarbij wat meer beschrijving van de personages (show dan wel tell) geen overbodige luxe was geweest.
Onverwachte ontknoping
Negentig seconden blijft lang spannend. De ontknoping is onverwacht, maar niet per se in positieve zin. Voor mij kwam het als een totale verrassing: had ik iets gemist? Had ik de motieven en gevoelens van de personages compleet verkeerd begrepen? Het einde voelde ineens nogal abrupt en liet me verbluft achter.
Desondanks heb ik van Negentig seconden genoten. Het is een vlotte feelgoodroman met een hoofdpersonage dat je ongetwijfeld in je hart zal sluiten. Een aanrader voor de liefhebber van het genre.
Benieuwd naar de andere recensies van Negentig seconden? Dit zijn alle deelnemers aan de blogtour!