Een paar weken geleden dook HEX van Thomas Olde Heuvelt ineens op in mijn klaslokaal. “Ik lees het voor de lijst, mevrouw,” zei een leerling. Ze vond het na de eerste paar pagina’s vooral ingewikkeld. “Ik snap het gewoon niet. Waarom heeft die oma een vaatdoek over haar gezicht?”
Zeven jaar geleden vroeg ik me precies hetzelfde af. Ik was net begonnen in HEX. Ik las het niet omdat ik eerder van het boek had gehoord of er een recensie over had gelezen. Ik las het niet omdat ik de auteur kende of omdat ik van griezelen houd. Ik las het om me voor te bereiden op de musical waarin ik speelde.
De auditie
In 2013 bezocht ik de kerstproductie van een lokale theatervereniging toen een auditieoproep in het programmaboekje mijn aandacht trok. HEX: Het Verdwenen Dorp, stond in opvallende letters tegen een duistere achtergrond. Storytellers, een andere lokale theatervereniging, zocht acteurs, zangers en dansers voor deze voorstelling, die in de zomer van 2014 zou plaatsvinden in een openluchttheater. Ik twijfelde. Ik had al jaren geen auditie meer gedaan en ik wist niet eens of ik het nog wel kon, acteren. Maar deze productie klonk zo episch…
Een maand later zat ik zenuwachtig aan tafel in de foyer. Ik had klamme handen toen mijn groep naar de danszaal gebracht werd. Eerst bereidden we in kleine groepen een korte scène voor. Vervolgens liepen we tijdens de spelopdracht kriskras door de danszaal, waarbij we moesten reageren op elkaar en de aanwijzingen van de regisseur (“Ontwijk de heks! Ze vervloekt jullie! Hoofdpijn!”). Achteraf bleek dit een goede voorbereiding op de chaosscène die kenmerkend is voor een Buytenparkproductie: een productie in het Buytenparktheater is niet compleet als je niet (al dan niet met fakkel) heen en weer hebt gerend over het gras terwijl je vlammenwerpers probeert te ontwijken (“Pas op, want ze gaan gewoon aan.”)
Blijkbaar had ik de rol van geteisterde dorpsbewoner overtuigend gespeeld, want twee weken later hoorde ik dat ik mocht meedoen in het ensemble.
HEX: Het Verdwenen Dorp
“U kwam zelf naar deze plek
Verwacht u nu een fraai verhaal?”
Met die woorden begint HEX: Het Verdwenen Dorp. De musical vertelt het verhaal dat voorafgaat aan de bestseller van Thomas Olde Heuvelt.
Een hele korte samenvatting van HEX, voor degenen die het verhaal niet hebben gelezen: de Wylerheks houdt het dorp Beek al eeuwen in haar greep. Tot nu toe hebben de bewoners haar bestaan geheim gehouden. Dan besluit een groep jongeren viral te gaan met de heks. Ieders leven komt op het spel te staan als de moderne samenleving langzaam afglijdt naar middeleeuwse praktijken. De wraak van de Wylerheks is pas net begonnen…
Het Verdwenen Dorp is de prequel. In 1666 zijn alle inwoners van het dorp Beek op mysterieuze wijze verdwenen. Ongeveer vijftig jaar later besluit de jonge Amsterdamse Jacob van Randwijck het dorp weer tot leven te brengen wanneer hij er een landhuis erft. Maar de bevolking van het nabijgelegen Ubberghen vertelt over de vloek, uitgesproken door Katharina van Wyler. Deze geheimzinnige vrouw werd ooit ten onrechte als heks veroordeeld en spookt sindsdien rond in het verlaten Beek.
Jacob is niet onder de indruk van het bijgeloof. Hij brengt Amsterdamse arbeiders naar Beek en gaat aan de slag. Maar al snel verandert de stemming. De arbeiders horen gefluister uit de muren van de kerk komen. Er worden schimmige gedaanten waargenomen. Katharina zelf verschijnt op de trappen van de kerk… Jacob moet de confrontatie met de heks van Beek aangaan. Breekt hij de vloek of verdwijnt het dorp voor de tweede keer?
“Dood je zoon!” en veenlijklimericks
Het was zo’n leuke tijd. In de Facebookgroep escaleerden de grappen over veenlijkjes. De liedteksten spookten dag en nacht rond in mijn hoofd. Ik moest mijn best doen om niet de lyrics te mompelen in het openbaar. “Dood je zoon, dood je zoon!” levert toch rare blikken op.
De dansgroep zocht nog dansers en de vechtgroep stagefighters. Ik meldde me voor beide aan. Drie avonden in de week repeteerde ik met getalenteerde en enthousiaste mensen, allemaal even gedreven om er een onvergetelijke show van te maken. (Ach, wat mis ik dat…)
En onvergetelijk werd het. We dansten op ‘Helder water’ terwijl we verzopen in het zweet, want hittegolf. In het weekend bestelden we pizza voor de hele cast en crew, die we liggend in het gras aten (de pizza, niet de cast en crew). We ontvingen duizenden bezoekers en maakten minstens evenveel foto’s. Er waren schapen en roofvogels en een cameo van de auteur himself.
Er vlogen geen lichaamsdelen in de rondte
De recensies waren lovend.
“Opvallend is dat de zang van een uitermate hoog niveau is en dat ook de dansers beduidend meer energie en talent tonen dan in de gemiddelde amateurvoorstelling,” luidde de review van Musical Reports. Yes! Go dansgroep!
“Er is zelfs een grote gevecht scène waarbij een aantal spelers ook metalen wapens heeft. Goed getraind, want er zijn geen lichaamsdelen in de rondte gevlogen,” aldus Musicalworld. Om deze recensie moest ik grinniken.
“Al met al zorgt de inhoud van het verhaal, de mooie enscenering en choreografie, de inzet van alle spelers en zangers en de omgeving van het Buytenpark voor een mooie avond uit,” volgens MusicalNieuws. Doel bereikt.
HEX in reprise? Orakel de prequel?
Er is kort sprake geweest van een mogelijke reprise van Het Verdwenen Dorp, maar die is helaas niet doorgegaan. Toch heb ik goede hoop. Sinds twee dagen is Orakel uit, het nieuwste boek van Thomas Olde Heuvelt. (Ik heb het nog niet gekocht, want het staat op mijn verlanglijstje voor mijn verjaardag. Dom idee, want ik wil het nú lezen.) We kunnen best de Orakel nabouwen in het Buytenpark, vind ik. Wat rookmachines en je hebt zo een spookschip. Ik doe alvast een suggestie voor de volgende productie: Orakel de prequel.
Sinds HEX: Het Verdwenen Dorp ben ik niet meer weggeweest uit het theater. Na deze Buytenparkproductie volgden De Bokkerijders en Carthago, en daarna keerde ik terug voor de roofvogelshows en Oberon. Met dank aan HEX heb ik mijn liefde voor theater helemaal herontdekt.
2 gedachten over “Hoe ik door HEX het theater herontdekte”