Recensie: Supernerd

Emmy van Ruijven ken je misschien van haar succesvolle blog Zon en Maan. Ze schrijft over boeken (voornamelijk Young Adult en fantasy), maar heeft ook artikelen gewijd aan bloggen, Dungeons and Dragons en DIY-projecten. Een combinatie van onderwerpen die helemaal past in mijn straatje! Ik voelde me dan ook meteen thuis toen ik haar blog ontdekte. Supernerd is Emmy’s debuut.

Het boek gaat over Steph, die studeert aan een kunstopleiding in Den Bosch en niets liever doet dan tekenen en Dungeons and Dragons spelen. Tijdens de spelletjesavonden met haar vrienden is ze even niet zichzelf, maar de halfling Pip. Haar character is alles wat zij zelf zou willen zijn: stoer, heldhaftig en impulsief: kortom, een echte superheld. Als Steph en haar vrienden op een avond écht in de problemen raken tijdens een sessie Dungeons and Dragons, krijgt haar leven plotseling een andere wending. Ze wordt gered door, jawel, een superheld. En dan mag Steph zich ook nog eens bij de superheldengroep aansluiten. Ze raakt betrokken bij de strijd tegen een demonisch leger, een ultiem conflict tussen goed en kwaad. Maar is ze daar wel tegen opgewassen?

Toen ik op Zon en Maan zag dat een andere boekenblog een winactie organiseerde met Supernerd als prijs, werd ik heel enthousiast. Ik wilde dit boek zo graag lezen! Ik deed mee aan de prijsvraag van Eline.Books (bekijk vooral even haar boekenblog!) en een paar dagen later hoorde ik dat ik de gelukkige winnaar was. Bedankt, Eline!

De eerste indruk
Alleen al de vormgeving maakt me blij. De titel op de kaft trekt de aandacht met felroze letters. In het boek is af en toe een illustratie te vinden, getekend door de auteur zelf in een heel eigen stijl. Een leuk detail zijn de hoofdstuknummers, die op een afbeelding van een twintigzijdige dobbelsteen zijn afgedrukt.

Dungeons and Dragons
Dungeons and Dragons is natuurlijk een van de redenen waarom ik Supernerd heel graag wilde lezen. Het boek opent met Steph’s handleiding voor het spel – heel handig voor de lezers die er geen ervaring mee hebben. Vooral aan het begin van het boek speelt Dungeons and Dragons een grote rol. De beschrijvingen van de spelerstafel zijn treffend. Het nagelbijten als een van de spelers iets impulsiefs doet en daarmee de rest in gevaar brengt, de triomf als een vijand wordt verslagen en het collectieve gekreun als je een één rolt, ‘het enige cijfer dat je nooit wilt rollen’. Een feest van herkenning voor alle D&D-spelers.

Hé! Dat ben ik!
Als ik de opgave lees, geloof ik oprecht dat het boek voor mij geschreven is. ‘Voor iedereen die ooit aan zichzelf twijfelde,’ staat er. Ik! Dat ben ik! Op andere momenten denk ik dat het boek niet voor, maar over mij is geschreven. (Last van grootheidswaanzin? Misschien.) Steph is namelijk een ongelooflijk herkenbaar personage. ‘Ik ben er helemaal klaar voor: een spannend spel spelen zonder van mijn stoel af te moeten komen, is mijn ideale sport,’ is een citaat uit het boek dat niet alleen Steph, maar ook mij beschrijft – en ongetwijfeld vele anderen met mij. Ze bestelt een Ice Tea Green als anderen bier drinken. Haar superkracht aan het begin van het boek is ‘het eten van een hele chocoladereep in tien minuten’.

Stephs eerste hardloopervaring lijkt verbazingwekkend veel op die van mij. ‘Het was verschrikkelijk en hij bleef maar zeggen dat ik het vanzelf leuk zou gaan vinden. Ik weet niet hoe lang dat gaat duren: niet op korte termijn in ieder geval.’ Dat dus.

En haar fandom? Dat is mijn fandom. Steph verwijst onder andere naar De Hongerspelen, Harry Potter en Avatar: The Last Airbender. Iedere Young Adult-lezer kan zijn hart ophalen aan de referenties.

Overbodig
Schrijftechnisch zijn er nog wel wat stappen te maken. Sommige dialogen hadden wat mij betreft iets minder expliciet uitgeschreven hoeven worden. Een gesprek over het lenen van een laptop, bijvoorbeeld, of de conversatie tussen Steph en de koffiedame op school. Die voegen weinig toe aan de voortgang van het verhaal en hadden korter gekund.

Hetzelfde geldt voor de passage waarin Steph terugkeert naar haar ouderlijk huis. De slechte relatie met haar moeder wordt zo beknopt behandeld dat het weinig meerwaarde heeft voor de rest van het verhaal. Dat zijn echter details die zeker niet afdoen aan de leeservaring.

Goed tegen kwaad
Een groot thema in het boek is natuurlijk de strijd tussen goed en kwaad. Dat is echter niet waarop de aandacht ligt in het verhaal. Steph’s verhaal draait om het universele probleem: hoe vind ik mijn plek in deze wereld? Ook als ze een superheld blijkt te zijn, hoort ze er niet vanzelfsprekend bij. Daardoor blijft Supernerd heel menselijk en persoonlijk, ondanks de goed-tegen-kwaad superheldenstrijd. Die strijd krijgt overigens een verrassend einde…

Herkenbaar voor iedere supernerd
Ik heb Supernerd met veel plezier gelezen. Supernerds grote kracht is Steph, een levensecht en ongelooflijk herkenbaar personage met een originele superheldengave. Haar vertelstem is humoristisch en persoonlijk; de thema’s zijn universeel. Een groot pluspunt is natuurlijk de aanwezigheid van Dungeons and Dragons. Een aanrader voor iedere Supernerd!