Ik heb The Happiness Project in minstens vijf verschillende artikelen lyrisch bezongen. Ik heb Gretchen Rubins naam vaker genoemd op mijn blog dan die van wie dan ook. Ik heb stuiterend geschreven over haar boek The Four Tendencies. Gek genoeg heb ik niet eerder een heel artikel gewijd aan The Happiness Project, dus daar wordt het hoog tijd voor.
Er is geen beter moment om over The Happiness Project te schrijven dan in mijn vakantie. Ik ben namelijk iemand die op zonnige vakantiedagen hetzelfde gevoel krijgt als op nieuwjaarsochtend: alle opties liggen open, de wereld ligt aan mijn voeten en zelf lig ik vol goede voornemens in bed – respectievelijk op een ligbedje aan het zwembad of onder dikke dekens met een overgebleven oliebol. Het is de perfecte tijd om lijstjes te maken (meer dan normaal) en te dromen over een toekomst waarin alles kan. Datzelfde gevoel krijg ik als ik The Happiness Project lees, welke tijd van het jaar het ook is.
Sinds ik The Happiness Project in een opwelling kocht op station Amsterdam Sloterdijk, heb ik het misschien wel honderd keer gelezen (of toch echt minstens drie). Het is zo’n boek waarin ik alles zou onderstrepen als ik elke interessante passage zou bijhouden. Het is mijn enige boek met ezelsoren – en telkens wanneer ik het herlees, komen daar weer nieuwe bij.
Maar waar gáát het dan over?
Het boek is het verslag van het happiness project van Gretchen Rubin. Ze heeft een man, twee leuke kinderen, een mooi huis en een goede baan: wat wil ze nog meer? Toch is ze niet zo gelukkig als ze zou willen zijn. Een jaar lang wijdt ze zich aan het vinden van geluk, waarbij ze zich iedere maand concentreert op een ander aspect van haar leven. Zo probeert ze stap voor stap een gelukkiger mens te worden.
“Each day I try to live up to my resolutions. Sometimes I succeed, sometimes I fail, but every day is a clean slate and a fresh opportunity. I never expect to be done with my resolutions, so I don’t get discouraged when they stay challenging. Which they do.”
Gretchen Rubin
Ik vind zelfhulpboeken en boeken over geluk zó interessant! En het is nog beter als een boek een combinatie is van die twee, zoals The Happiness Project. Met haar vlotte pen neemt Gretchen Rubin je mee op haar ontdekkingsreis. Inzichten over geluk en herkenbare en/of hilarische anekdotes uit haar leven wisselen elkaar af. Op dezelfde pagina maakt Gretchen Rubin je aan het lachen en zet ze je aan het denken. De grootste kracht van The Happiness Project is hoe oprecht het voelt: het is geen verslag van een goeroe die de wijsheid in pacht heeft, maar van een vrouw die valt, opstaat en blijft proberen. Ontzettend inspirerend!
Mijn happiness project
Als je me een beetje kent, heb je je vast al afgevraagd wanneer ik mijn happiness project ga aankondigen. Terecht! Ik houd van lijstjes, experimenten en projecten, dus een eigen happiness project lijkt onvermijdelijk. Op de een of andere manier weet The Happiness Project telkens mijn enthousiasme aan te wakkeren. Toen ik het de eerste keer las, begon ik een eigen project (waarbij ik niet eens de lijst met voornemens afmaakte). Die keer daarna las ik het boek startte ik mijn eerste blog (dat een paar maanden later sneuvelde).
De keer hiervoor las ik het boek en startte ik mijn huidige blog. Als houvast koost ik elke maand een ander thema (boeken, Dungeons and Dragons, DIY) en schreef over mijn #QuarantineGoals – geïnspireerd door The Happiness Project, natuurlijk. Die opzet heb ik na een maand of acht laten varen, maar vormde wel de fundering waarop Happy Cherry is gebouwd.
Deze zomer was ik niet van plan om The Happiness Project te herlezen. Tot Anouk – diezelfde vriendin met wie ik vroeger Day Zero begon – me erover appte. Ik pakte het boek toch weer op… en de weken erna was ik ineens druk (lees: obsessief) bezig met het uitwerken van mijn eigen happiness project.
Wordt vervolgd…
Inmiddels heb ik nagedacht over The First Splendid Truth (“To be happy, I need to think about feeling good, feeling bad, and feeling right, in an atmosphere of growth.”). Ik heb een lijst gemaakt met secrets of adulthood en een lijst met dingen die mij gelukkig maken. Eén van de leukste (en lastigste) dingen vond ik het formuleren van mijn commandments: geen specifieke voornemens of doelen, maar overkoepelende principes die ik belangrijk vind. (De oplettende lezer heeft ze misschien hier al gevonden.) Het opstellen van thema’s en voornemens was een uitdaging, maar ook die lijst is bijna compleet.
Ik wil beginnen in september, want de start van het nieuwe schooljaar (dat komt inmiddels angstaanjagend snel dichtbij) lijkt me een goed moment. Wat extra geluk kan ik dan wel gebruiken… Let’s get started!
Woeeee, zo leuk 😍 ben benieuwd!