creatief / DIY, Dungeons and Dragons, persoonlijk

De emotionele achtbaan die Dungeons and Dragons heet

Ik wist lang niet zeker of ik hierover zou schrijven. Is het niet te persoonlijk? Vinden mensen het niet raar? Toch besloot ik om een blogartikel te wijden aan datgene wat zo centraal heeft gestaan in de eerste week van 2021: sessie 83 van onze Dungeons and Dragons-campaign.

Ik schreef al eerder over Dungeons and Dragons. Over mijn dobbelstenen, chocoladedobbelstenen en dobbelstenen uit de oudheid. Ik vertelde over mijn eerste ervaring als Dungeon Master en legde uit waarom Dungeons and Dragons van levensbelang is. Ook schreef ik over de dood van mijn character Soovi:

“Met grote ogen staarde ik naar de dobbelsteen op het midden van de tafel, mijn blik gericht op het cijfer dat naar boven lag. De één staarde boosaardig terug. Dood. Soovi, al tien levels, eenenveertig spelsessies en anderhalf jaar mijn rogue swashbuckler, was dood. Huilen om fictieve personages was niet nieuw voor me (Dumbledore en Dobby, who’s with me?), maar dit was vele malen erger.”

Gelukkig was dat moment van korte duur, want we hadden een cleric bij ons die Soovi precies op tijd wist te redden. Eind goed, al goed, toch? Ik kon me toen niet voorstellen dat er gebeurtenissen zouden komen die dit moment qua intensiteit zouden overtreffen. Wat was ik naïef. Na de dood (en herrijzenis) van Soovi is er minstens een handvol momenten geweest waarop ik heb gehuild. Geen charmante traan van Máxima, maar full on ugly crying.

Sessie 83: de hinderlaag

Sessie 83 was de overtreffende trap van ugly crying. De korte samenvatting: Soovi wordt herenigd met haar beste vriend Giannis, die na maanden gevangenschap is ontsnapt uit de handen van de vijand. Samen smeden ze een plan om wraak te nemen. Ze bereiden een hinderlaag voor. Op het moment dat hun doelwit arriveert, gebeurt het: het verraad van Giannis. “Sorry, Soov…” fluistert hij, terwijl hij achter haar langs loopt. Ze heeft niet eens tijd om na te denken over de betekenis van zijn woorden voordat hij een vergiftigde dolk in haar rug steekt. Hij blijkt al tijden onder dwang samen te werken met de vijand, weet dat ze dit gevecht niet kunnen en wil haar behoeden voor een lot erger dan de dood. Soovi duelleert met Giannis en het onvermijdelijke gebeurt: ze doodt hem. “Herinner me zoals ik was,” zijn zijn laatste woorden.

Met zo’n dubbelzinnige titel als ‘de hinderlaag’ had ik het toch op z’n minst een vermoeden moeten hebben, maar ik zag het niet aankomen. Ik was zó van slag. Mijn brein weigerde simpelweg te geloven wat er gebeurde. Ik weet niet welke schok groter was: zijn dood of zijn verraad. Beide kwamen compleet onverwacht.

Het brak niet alleen het hart van Soovi, maar ook dat van mij. Ook dát had ik niet zien aankomen. De sessie vond plaats op oudejaarsdag en allemaal verwachtten we een triomfantelijke overwinning op de bad guy van deze verhaallijn. In plaats daarvan was ik op nieuwjaarsdag een emotioneel wrak en overwoog ik me aan te melden bij een rouwverwerkingsgroep. Mijn vage goede voornemen om minder suiker te eten smolt als sneeuw voor de zon met elke hap troostchocola die ik wegwerkte. (Thanks, DM. Love you.)             

Verwerking: mijn ode aan Giannis

Ik verwerkte mijn emoties op Soovi’s manier: ik schreef een lied. (Behalve een epische rogue swashbuckler heeft ze namelijk ook wel iets weg van een bard.) Ik heb al jaren geen gedicht of lied of melodielijn bedacht, maar op magische wijze (bardic inspiration?) zat Giannis’ lied plotseling in mijn hoofd. Ik schreef de tekst en bedacht de melodielijn, mijn vriend maakte het arrangement bij het geheel. In een paar dagen hebben we alle partijen ingespeeld (mijn vriend) en ingezongen (ik). Het is mijn eerste zelfgeschreven lied: een passend eerbetoon aan Giannis en de campaign, denk ik.

Ik ben doodsbang om het te delen, maar doe het wel, want ik ben ook trots. Ik presenteer jullie het resultaat van de emotionele achtbaan die Dungeons and Dragons heet: Giannis’ lied.

Had ik al gezegd dat Dungeons and Dragons mijn favoriete spel ooit is?

Giannis’ lied

1.A COUPLET:
Dit lied is voor jou
De Giannis van toen
“Herinner me zoals ik was”
Dat zal ik doen

1.B COUPLET:
Dit lied is voor jou
Je had een goed hart
Het kwaad was daar en dwong je naar
het slechte pad

2.A REFREIN
De wereld was jouw podium
en jij de felste ster
Je lachte en je speelde
Eén groot rollenspel

2.B. REFREIN
De wereld was jouw strijdtoneel
Dansend op het dak
Jouw woorden en je wapens
Alles wat je had

3.A. COUPLET
Dit lied is voor jou
Verwante ziel
Zij aan zij, gelijkgestemd
Totdat jij viel

3.B. COUPLET
Dit lied is voor jou
Een toekomst vergaan
Hoe anders had het kunnen zijn
je zou naast me staan

4.A. REFREIN:
De wereld was jouw podium
en jij de felste ster
Je lachte en je speelde
Eén groot rollenspel

4.B. REFREIN:
De wereld was jouw hoofdkwartier
En jij het meesterbrein
Een intrigant, een infiltrant
De schaduw jouw domein

5.A. COUPLET: INSTRUMENTAAL

5.B. COUPLET:
Dit lied is voor jou
Een tragische held
Tymora liet je in de steek
Je dagen geteld

6.A. REFREIN:
De wereld was jouw podium
en jij de felste ster
Je lachte en je speelde
Eén groot rollenspel

6.B. REFREIN
De wereld was jouw strijdtoneel
Dansend op het dak
Jouw woorden en je wapens
Alles wat je had

6.C. REFREIN:
De wereld was jouw hoofdkwartier
En jij het meesterbrein
Een intrigant, een infiltrant
De schaduw jouw domein

7.A. COUPLET:
Dit lied is voor jou
De Giannis van toen
“Herinner me zoals ik was”
Dat zal ik doen

Getagd , , , ,

Over Kirsten

Kirsten | Kers | docent | classica | scare actor | bookdragon | amateur-musicalactrice | schakelbrommerrijder | chocoladeliefhebber | Dungeons and Dragons-nerd | kattenmens | fan van lijstjes | controlfreak |
Bekijk alle berichten van Kirsten →

3 gedachten over “De emotionele achtbaan die Dungeons and Dragons heet

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *