creatief / DIY

Groene vingers

Iets te hard draaide ik de parkeerplaats op, waardoor ik op de rem moest stampen om een tegemoetkomende auto te ontwijken. Oeps. Dat compenseerde ik daarna door de auto soepel te parkeren (soepeler dan de vorige keer) op een van de lege plekken bij het tuincentrum. Trots stapte ik uit. Mijn vriend en ik liepen naar de ingang… en kwamen erachter dat we onze mondkapjes waren vergeten. Daarna heb ik Mees maar laten rijden.

Na poging twee gingen we dan eindelijk het tuincentrum binnen. Ik weet niet zo goed wat het is met tuincentra, maar ik word daar dus altijd heel enthousiast van. Kleine cactussen met vrolijke bloemetjes, een afdeling met lelijke fonteinen, een vijver met koikarpers die naar je toe zwemmen als je je vinger vlak boven het water houdt (wist je trouwens dat ‘koi’ het Japanse woord is voor karper, en dat ‘koikarper’ dus ‘karperkarper’ betekent?): de ultieme tuincentrumbeleving, vind ik. (Ik weet het, ik ben burgerlijk.)

Pizzaovens en kruidentuintjes

Mijn droomhuis heeft een tuin met ruimte voor een kleine kas, een moestuintje, een kruidentuin en een loungeset waarop ik in de zon kan lezen. Als we dan toch bezig zijn: er mag ook best een pizzaoven, jacuzzi en/of zwembad in. Je moet iets te dromen hebben, toch? Tot het zover is moeten we het doen met ons bescheiden balkon van 0.90m bij 3.48m.

Vorig jaar heb ik voor mijn verjaardag een plantenbak gekregen voor op het balkon, op maat gemaakt en in elkaar getimmerd door de broertjes van mijn vriend. Zo leuk! Er stonden tomaten in, dille en lathyrus, die steeds hoger tegen het rek op klom. Telkens wanneer ik een boek las tussen het groen of kruiden plukte uit onze minituin voelde ik me een trotse plantenmoeder. Ze hebben het een paar maanden volgehouden. Toen werd het een week lang vijfendertig graden en vergat ik ze een keer (of twee) water te geven. De tomaten (we hadden er welgeteld twee) stortten zich wanhopig ter aarde. De dille werd dor en bruin. Soms ben ik iets te empathisch, want ik maakte me veel te druk om het tragische lot van die arme planten.

Poging twee

Dit jaar kreeg ik voor mijn verjaardag een tweede plantenbak. Hij stond al een tijdje te pronken op de andere kant van het balkon, maar voor dit weekend was hij – net als zijn tegenhanger – nog leeg. Tot ons tripje naar het tuincentrum, dus. Ik heb me ingehouden. We hebben alleen bloemen en kruiden meegenomen voor in de bakken. Een thermometer, omdat ik benieuwd ben hoe warm het nou echt wordt op het balkon. Oh ja, twee dozen aardbeien en aardbeienjam van die vriendelijke man bij het kraampje. En misschien moest ik bij de kassa aan Mees uitleggen waarom er een zakje cactuszaden in de winkelwagen lag. (Hij snapt dus niet dat ik cactussen schattig vind.)

Vrijdagmiddag was ons balkon weer kleurrijk en geurig. Groene vingers (en doel twee op mijn Day Zero): check!

Getagd , , , , , ,

Over Kirsten

Kirsten | Kers | docent | classica | scare actor | bookdragon | amateur-musicalactrice | schakelbrommerrijder | chocoladeliefhebber | Dungeons and Dragons-nerd | kattenmens | fan van lijstjes | controlfreak |
Bekijk alle berichten van Kirsten →

1 gedachte over “Groene vingers

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *