Impulsieve plannen: Feelgood & Fright Nights

Een beetje een gek contrast wel…

Er was eens, in 2021, niet heel ver hier vandaan, een meisje met een blog. (Meisje? Streep dat maar door. Laten we haar een jonge vrouw noemen, al ligt haar innerlijke leeftijd waarschijnlijk een stuk lager dan haar zesentwintig levensjaren, zeker in Disneyland. * ) Haar blog was een impulsief idee geweest, zoals ze die wel vaker had gehad. Er was die keer dat ze op Facebook had gezien dat haar oud-klasgenoot een nieuw huisje zocht voor een zwerfkat. Twee dagen later, op 1 april, lag de betreffende kat spinnend bij de vrouw op de bank. Een andere keer leek het haar een goed idee om het behang van de muren te halen en die te witten, nu toch de gordijnen van het plafond waren gevallen. Een uur later had ze spijt. Het betreffende behang bleek maar liefst uit drie lagen te bestaan. De laatste laag was geel en zat muurvast.

Haar impulsieve plannen pakten meestal – uiteindelijk – goed uit. Gelukkig maar, want onlangs bedacht ze twee nieuwe.

* Ik heb deze test gedaan van de Quest, en zij schatten me rond de 25 jaar oud. “Jij houdt wel van een feestje, maar je weet ook dat het tijd is om een beetje volwassen te worden. De 30 is angstaanjagend dichtbij!” Hé Quest, thanks voor de reminder.

Project Feelgood

Ze had pas een masterclass gevolgd van Thomas Olde Heuvelt. Wat een inspiratie! Nu was ze vastberaden om écht vaker fictie te schrijven. Vroeger had ze ervan gedroomd om schrijfster te worden. Misschien was dit het moment om haar dromen nieuw leven in te blazen… Maar hoe? Op Facebook trof ze plotseling een interessante oproep: OP ZOEK NAAR: NIEUWE FEELGOODAUTEUR VOOR LS AMSTERDAM!, kopte de titel in schreeuwerige letters. Dit moest ze doen, wist ze. Ze klapte haar laptop open, opende een nieuw bestand en begon te schrijven.

Project Fright Nights

Al jaren was de jonge vrouw een enthousiaste bezoeker van de Halloween Fright Nights in Walibi Holland. Al evenveel jaren was haar grote wens om auditie te doen en zich als scare actor aan te sluiten bij de groep monsters in het pretpark. Toch deed ze dat niet. “Het is te veel,” dacht ze dan, en ze sloot het auditieformulier weer. “Het is te ver,” meende ze, en ook het jaar daarop schreef ze zich niet in. Tot ze dit jaar besefte dat ze dan nooit zou weten hoe het zou zijn. Misschien was het inderdaad wel ver en veel, maar waarschijnlijk was het ook een fantastische ervaring die alle ongemakken helemaal waard zou zijn. Dit jaar vulde ze het auditieformulier in en klikte ze op ‘verzenden’.

Wordt vervolgd…

De komende dagen ga ik hard aan de slag met mijn feelgood. De teller raakt inmiddels bijna de 20.000 woorden aan en dat zijn meer woorden dan ik ooit voor een verhaal heb geschreven. Zo blijkt maar: ondanks mijn hinderlijke perfectionisme (waardoor ik de neiging heb om alle tekst die ik schrijf meteen te redigeren) kan ik tóch een verhaal schrijven! Ik had het niet voor mogelijk gehouden voordat ik hieraan begon. De deadline voor project Feelgood is 31 juli. Nog een kleine week om het af te maken, te herschrijven en te redigeren (ik weet het, dat is best krap). Dan lever ik het in. Ik ga niet nagelbijtend afwachten of ik op de longlist kom – niet meteen, in ieder geval. Eerst ga ik een partij trots zitten zijn omdat ik eindelijk een verhaal heb afgemaakt.

Op het moment van publiceren heb ik mijn auditie voor de Fright Nights gehad en ververs ik elke tien minuten mijn mail in de hoop dat de uitslag er is, al weet ik dat die waarschijnlijk een aantal weken op zich laat wachten. Binnenkort schrijf ik uitgebreid over het auditieproces, dus stay tuned.

Wordt vervolgd!