Meer Midzomernachtsdroom is meer beter! Daarom sta ik bij dezen mijn blog van ganser harte af aan Mees (nou ja, tijdelijk dan), die ik het stuk de rol van Demetrius speelt. Ja, één van de vier geliefden. Nee, helaas niet die van mij. Wil je ons ook samen (maar niet samen) zien op het toneel? Koop dan hier je kaartjes!
Als je me een jaar geleden had verteld dat ik in een komedie van Shakespeare zou spelen, had ik je waarschijnlijk niet geloofd. Ongeveer een jaar of tien geleden vond ik mijn comfortzone in het theater: in zwarte kleding onzichtbaar langs de zijlijn verzorgde ik de muziek of de techniek. Het was een rustig bestaan, zonder spotlight, en ik had me erbij neergelegd dat ik waarschijnlijk nooit meer op de planken zou staan. Ik voelde me toch niet zo’n acteur. Kirsten deed dan wel mee in Een Midzomernachtsdroom, maar ik was helemaal tevreden om alleen te komen kijken.
Maar toen kwam de zoveelste coronagolf en daarmee nieuwe maatregelen die helaas wat gaten in de cast van het toneelstuk lieten vallen. Ik had al kort overwogen om mee te doen, maar ik durfde het niet aan. Het idee vond ik cool, maar de praktijk was erg spannend. Voor het eerst weer auditie doen, de spotlight, en als ergste: de mogelijkheid dat ik zou falen. Ik doe liever dingen waarvan ik weet dat ik er goed in ben.
Auditieangst
Toch wist Kirsten me te overtuigen (“Je acteert toch al als DM?”) en vol spanning stond ik op een maandagavond in november in het CKC in Zoetermeer. Ik auditeerde voor Demetrius, een stevige rol, zonder noemenswaardige theaterervaring. Mijn tegenspeler was Marloes, een goede vriendin, die nu mijn geliefde, Helena, moest spelen. De regisseurs, Johannes en Marit, vroegen me te beginnen en heel even aarzelde ik: waar was ik aan begonnen? Een flits van een gedachte. Toen draaide ik die knop om die ik dacht kwijt te zijn. Ik werd Demetrius en Marloes was Helena in mijn ogen. Ik probeerde te voelen en te volgen zoals de regisseurs stuurden en voor ik het wist was de auditie voorbij.
Nerveus wachtte ik de uitslag af, want er was een andere kandidaat. De optie van falen donderde luidruchtig door mijn hoofd. Ik zat dichtbij de rest van de cast, maar wilde me niet teveel mengen. Elk moment kon ik worden afgewezen. Twintig tergende minuten later werd ik samen met de andere kandidaat apart genomen. De keuze was op mij gevallen en nog diezelfde avond repeteerde ik mee.
Demetrius was in mij geboren.
Vreemde vogel
De cast van Midzomernachtsdroom was ongelofelijk verwelkomend. Kirsten is altijd enthousiast geweest over de casting van Scylla: de groepen zijn altijd gezellig. Dat kon ik nu zelf ervaren. Als vreemde eend in de bijt mocht ik één van de hoofdrollen op me nemen. Gelukkig voelde ik me geen moment ongewenst in de groep die al behoorlijk gevormd was voor ik me aansloot. Er was begrip voor mijn gebrek aan tekstkennis door de late start, en ruimte om dit te corrigeren. Alleen die rol, dat was wel even wennen.
Ik speel Demetrius, een vervelende, patriarchische ex-militair die niet zo goed met gevoelens kan omgaan. Hermia (Kirsten) is aan Demetrius beloofd als vrouw, maar zij houdt niet van hem maar van Lysander (Mathijs). Helena (Marloes) is daarentegen wel verliefd op hem (en stiekem Demetrius ook wel op haar, maar dat weet hij zelf nog niet). Lysander wil stiekem met Hermia trouwen, en Demetrius wil dat voorkomen zodat hij met haar kan trouwen zoals zijn plicht is. Maar dit probeert Helena op haar beurt weer te dwarsbomen.
Kortom, een ingewikkelde situatie met liefde, verdriet en woede alle kanten op waarin Demetrius in veel gevallen absoluut niet de good guy is.
Slechterik spelen
Het blijkt dat ik een goede slechterik kan spelen. Johannes, één van de regisseurs, gaf mij onlangs het twijfelachtige compliment dat het publiek echt een hekel aan mij gaat krijgen. Ik zal dat maar als compliment zien. Zelf zou ik ook geen vrienden met Demetrius zijn, alleen al vanwege hoe hij Helena behandelt. Vanaf het begin waarschuwden de regisseurs al voor de intense relatie tussen Helena en Demetrius. Dit betekende dus ook dat ik dat met Marloes moest uitspelen. Iemand die ik goed ken als hond behandelen gaat toch wel wat verder dan wat er normaal tijdens een D&D sessie gebeurt… Natuurlijk hadden we het hier over gehad voor ik überhaupt ging auditeren, maar toen de realiteit zich aandiende was het toch even slikken. Ik voelde me bijna schuldig na een paar van onze repetities. Demetrius had als voorbeeld in het woordenboek naast ‘machtsmisbruik’ kunnen staan, als Shakespeare niet een stokje voor zijn afschuwelijk gedrag had gestoken. Een goede slechterik komt ten val, zo ook Demetrius. Gelukkig landt hij zacht.
Parallel persoon
Borst naar voren, schouders naar achteren en rechtop staan. Demetrius wordt wakker als ik me uit mijn natuurlijke houding forceer. Jaren van werken achter computers hebben mijn lichaam en lichaamshouding geen goed gedaan. Hoewel ik inmiddels niet meer als een wokkel met een laptop op de bank lig, staar ik alsnog de hele dag naar schermen. Met een lichaamshouding als trigger ontwaakt Demetrius als een parallel persoon in me. Zoals ik al eerder beschrijf is het best storend om een slechterik te spelen, en het is licht verontrustend om te merken dat het je steeds beter afgaat na al die repetities. Ik vergeet bijna dat het Kirsten is die tegenover me staat, als Demetrius boos is op Hermia. Ik zie niet Mathijs tegenover me staan, als Demetrius vecht met Lysander. Ik realiseer me amper dat het Marloes is die ik vang, als Demetrius door Helena wordt besprongen.
Het is wonderbaarlijk om te merken hoe los dit van elkaar kan staan. Een kort moment terwijl je afgaat blijft het nog even hangen en neem je de toneelwerkelijkheid mee. Dan zit ik met Hermia, Lysander en Helena te wachten op mijn cue. Maar al snel zit ik weer met Kirsten, Mathijs en Marloes, terwijl de schijnrealiteit waaraan Demetrius zich vastklampt langzaam verdampt. Het blijft een wonderbaarlijke ervaring.
Toekomstmuziek
Of het theater me voor langere tijd weer in haar klauwen heeft weet ik nog niet, maar inmiddels weet ik wel dat dit niet het laatste toneelstuk is dat ik dit jaar zal spelen. Dit smaakt naar meer. Hoewel ik mezelf niet als een groepsmens zie is het toch weer erg fijn om wat sociale banden te hebben na een paar rare jaren. De hele productie bevalt me beter dan ik had durven hopen. Het acteren is verslavend en de voorstellingen van Een Midzomernachtsdroom kunnen tegelijkertijd niet snel genoeg komen, en ook niet lang genoeg weg blijven, omdat deze productie daarna voorbij is. Gelukkig staan de volgende projectjes al voor me klaar, maar nu eerst maar eens optreden.
Een Midzomernachtsdroom
Op 7 (uitverkocht!) en 8 mei mogen we spelen, en ik heb er inmiddels vreselijk veel zin in. Het stuk wordt hilarisch en ik ben oprecht trots op wat we hebben weten te maken. Kirsten schreef in een eerdere post al over de inhoud van het stuk, en als je meer over het verhaal wilt weten is de briljante cartoon die in die post stond een goede introductie. Of je nou van theater, komedie of Shakespeare houdt, Een Midzomernachtsdroom van Scylla is absoluut een aanrader!
Wil je komen kijken? Klik hier om kaarten te bestellen!
