Ik zou heel even bij de boekenwinkel binnenlopen. Gewoon om te kijken, hield ik mezelf voor. Bij de ingang moest ik een mandje pakken en dat betekende mijn ondergang. Een stapel boeken onder m’n arm loopt niet zo lekker. Een mandje vol daarentegen gaat prima, dus stapelde ik vrolijk door. De boeken die ik ‘altijd nog terug zou kunnen leggen’ waren plotseling meegekomen tot de…
‘Ik zeg eerlijk, u kunt zo ASMR-video’s opnemen,’ schreef een mentorleerling in de groepsapp. Ik had net een video gedeeld waarin ik uitleg geef over het bijvoeglijk naamwoord in het Grieks, bij wijze van corona-experiment. De meeste leerlingen waren enthousiast. Dat zijn een paar van de weinige voordelen van lesgeven in coronatijd: ik heb kunnen experimenteren met instructievideo’s, wat ik een leuke toevoeging vind aan…
Nieuw! Volg mijn blog op Bloglovin Een keer per maand vind ik een pakket van DHL in mijn brievenbus. Telkens weer wordt de doos door de bezorger vakkundig naar binnen gepropt – eigenlijk is het geen brievenbuspost, maar met genoeg kracht en doorzettingsvermogen is alles brievenbuspost. Ik weet nooit precies wat ik zal aantreffen. Dat zou ik natuurlijk kunnen opzoeken, want een dag of twee…
Toen de quarantaine begon, werden op sociale media al gauw twee groepen thuiszitters zichtbaar: mensen die van de quarantaine genieten en er het beste van maken (‘haal het meeste uit je lockdown!’) en mensen die zich daar hartgrondig tegen verzetten. Zoals Marine Coutereel: Blijkbaar is ‘niets doen’ in zijn puurste vorm maatschappelijk verboden. Je lichtjes vervelen is al net zo uit den boze. Nee, in…
November 2007. Ik zat in de eerste klas van de middelbare school. Voor de les begon haalde een klasgenoot haar nieuwe aanwinst tevoorschijn. Het sluitstuk van de serie, net verschenen in het Nederlands: Harry Potter en de relieken van de dood. Ik was stikjaloers. Zoals velen met mij was ik betoverd door de boeken en films en kon ik niet wachten tot ik het laatste…
Bij ons in de berging is het altijd al heel gezellig geweest. Tot voor kort had de ruimte – naast heel veel rommel – drie bewoners: twee fietsen en de motorfiets van mijn vriend. Eerlijk: daar past geen anderhalve meter tussen, laat staan een Tex de Wit. Mijn vriend en ik dachten allebei dat het daarbij zou blijven. Hoewel hij heel graag meer motorfietsen zou…
Ik was aan het spitten door mijn digitale archief en probeerde wijs te worden uit de chaos van mappenstructuren en onduidelijke bestandsnamen. Ik weet niet meer waarnaar ik op zoek was, maar ik vond het niet. Wel vond ik iets anders: een schatkamer aan oude schrijfsels. Ik wil niet verhuizen is het eerste verhaal dat ik op de computer schreef, denk ik. Het komt uit…
Met mijn leidinggevende beklom ik de trappen van het ziekenhuis. We waren op weg naar de bovenste verdieping, waar een van mijn mentorleerlingen lag. ‘Jij bent wel sportief, toch?’ vroeg ze aan me, terwijl ik mijn best deed om zonder te hijgen de derde verdieping te bereiken. Bij die opmerking stond ik even stil – niet om op adem te komen natuurlijk, maar uit pure…
Op de middelbare school organiseerde mijn vriendengroep regelmatig Just Dance-feestjes. Met z’n vijven dansten we op Jailhouse rock en kregen we de slappe lach tijdens Istanbul van We Might Be Giants. (Mocht je dit een keer met me willen dansen: ik ben altijd de zebra. Ik zeg het maar alvast.). De enige jongen van het gezelschap rockte Umbrella van Rihanna, inclusief paraplu. Toen we gingen…
Ik heb mezelf nooit heel impulsief gevonden. Ik ben altijd meer een denker dan een doener geweest en heb eerder last van keuzestress dan van impulsaankopen. Tenminste, dat dacht ik. Ik ben veranderd, merkte ik vijf weken geleden. Op maandag 30 maart zag ik op Facebook een post van een oud-klasgenoot. Ze had tijdelijk een zwerfkatje opgevangen, maar kon het helaas niet houden. Via dit…