Dit is dus wat er gebeurt als je een wannabe-bookstagrammer in quarantaine zet. Mijn vriend heeft me al uitgelachen. Ik weet dat pompoenen weinig te maken hebben met pindakaas, die zijn voor de kleurstelling.
De pindakaastest
In de categorie ‘uitspraken waarvan ik nooit had gedacht dat ik ze regelmatig zou gaan gebruiken’: wat is jouw pindakaasscore vandaag? De pindakaastest is een dagelijks terugkerend fenomeen in mijn favoriete WhatsApp-groep. We hebben ons De Bromvliegen genoemd – ‘we’ zijn namelijk mijn vriend en ik en het bevriende stel dat ook een schakelbrommer kocht toen wij die van ons hadden aangeschaft.
We moeten onze naam eigenlijk aanpassen. De Coronaclub zou beter van toepassing zijn. De afgelopen week hebben we namelijk alle vier in thuisisolatie doorgebracht: snotterig, moe, met keelpijn en positief getest (bijna alle vier dan, maar op dat mysterie kom ik zo terug). Toen we ook onze reuk en smaak begonnen te verliezen bedachten we de pindakaasscore. De beste manier om te testen hoe goed je nog kan ruiken? Open een pot pindakaas en meet vanaf waar je de geur oppikt. Is de pindakaas geurloos, zelfs met je neus in de pot? Dat is een 0. Ruik je hem als je de pot op een armlengte afstand houdt? Dat is dan ongeveer een 10. Een hele wetenschappelijke methode, zoals je merkt. (Je kunt pindakaas ook gebruiken om de diagnose Alzheimer te testen, ontdekte ik net. Waren we toch wetenschappelijker bezig dan ik dacht, haha.)
Die van mij is vandaag 4/10, denk ik. Ik ruik pindakaas zonder mijn neus in de pot te hoeven stoppen. Ook begin ik weer dingen te proeven. Ik merkte pas dat ik mijn smaak bijna helemaal kwijt was toen ik een paar dagen geleden een broodje knakworst met curry at en ik er zoveel saus opdeed dat mijn keel begon te branden van de kruiden. Dat mijn thee die ochtend nergens naar smaakte had nog geen belletje doen rinkelen. Mijn smaak is nooit helemaal verdwenen, geloof ik, want ik kon de afgelopen dagen nog redelijk proeven of iets zoet of zout was. Inmiddels kan ik ook subtielere nuances onderscheiden: de stroop en suiker op mijn pannenkoek, bijvoorbeeld. (Dat zijn de belangrijke dingen.)
Het mysterie van de negatieve uitslag
Toen de eerste Bromvlieg verschijnselen kreeg en niet veel later een positieve testuitslag ontving, wisten we dat we ons allemaal mochten aansluiten bij het coronaclubje: we hadden met z’n vieren om de keukentafel gezeten voor lekker eten van de toko en een epische D&D-sessie. Dat kon wel, dachten we, want we zouden een paar dagen later toch samen een weekendje weg gaan. We testten een voor een positief. Allemaal, behalve mijn vriend.
Voor de vakantie had ik het er nog over met collega’s. Iedereen kende wel een voorbeeld van een stel waarvan er slechts één een positieve uitslag had gekregen. “Ik vraag me dan toch af hoe het zit met hun seksleven,” zei een collega grappend. Ik lachte vrolijk mee.
En toen kreeg mijn vriend een dag na mijn positieve uitslag te horen dat hij geen corona had. Dat kan niet, dachten we allemaal. Laat je nog maar een keer testen. Tweede uitslag: ook negatief.
Ik ga niet uitweiden over ons seksleven, maar laten we het erop houden dat er in ons 1.20-bed geen ruimte is voor die anderhalve meter afstand. Een mysterie, dus.
“Is corona niet gewoon een soort griepje?“
Ik werd ziek in de vakantie. Niet leuk, wel een typisch docentending. Ik vond het wel oké, want daardoor kon ik zonder schuldgevoel een paar dagen bankhangen en hoefde ik niks anders te doen dan beter worden. Dat ging prima: een beetje lezen, series kijken, Assassin’s Creed: Black Flag ontdekken en lekker nasaal sea shanties meezingen.
Het frustrerende was dat ik pas echt merkte dat ik ziek was zodra ik iets wilde doen. De was opvouwen? Topsport. De vaatwasser inruimen? Daarna voelde het alsof ik een marathon had gelopen. (Niet dat ik weet hoe dat voelt, want #unfitgirl, maar je snapt het idee.) Het werd vooral vervelend toen de vakantie voorbij ging en ik aan het werk wilde, maar na drie uur knallende koppijn kreeg en me zo uitgeput voelde dat ik alleen nog maar op de bank kon liggen.
Corona een griepje? Nee, dus niet.
Dat gaat nu gelukkig beter. Ik slaap nog steeds veel en ben sneller moe dan normaal, maar ik heb meer energie dan aan het begin van de week. De afgelopen dagen ben ik telkens een paar uur aan het werk geweest (mails beantwoorden, toetsen maken, dat soort dingen) zonder hoofdpijn te krijgen, dus dat is een overwinning. Dit weekend ziek ik nog even goed uit en hopelijk kan ik komende maandag weer naar school.
Quarantaineverjaardag en het gedoemde D&D-weekend
Volgens het oorspronkelijke plan zouden we in april een weekend doorbrengen in een Landal-huisje, maar toen de vakantieparken sloten moesten we dat verplaatsen. Het werd oktober. Ik keek er zo naar uit: lekker eten, gezelligheid en natuurlijk veel D&D. We zouden ook de verjaardag van mijn vriend vieren, want die is afgelopen zaterdag 28 geworden.
We hebben er het beste van gemaakt. Ik heb een ontbijtje, ballonnen en taart besteld voor zijn verjaardag. Wij hebben onze mede-Bromvliegen quarantainevoedsel gestuurd en zij ons (lang leve cadeaubezorgservices). Via WhatsApp houden we elkaar op de hoogte van onze pindakaasscores en we kletsen in online meets. We klagen over de onbereikbare buitenwereld en vieren kleine overwinningen (‘Pindakaas is 6/10 vandaag!’). We zitten allemaal in hetzelfde schuitje. Van alle manieren denk ik dat dit de beste manier is om corona te krijgen: in een milde variant en met goede vrienden. Lang leve ons coronaclubje.
Wat schrijf je toch super leuk Kirsten! Heerlijk leesvoer! Wat super balen van jullie corona perikelen en dan vooral het (weer) mislopen van een weekendje weg! Wel top dat jullie er zo nog het beste van proberen te maken!
Beterschap, hopelijk snel weer met marathon energie aan de slag! ;p
Groetjes aan je bromvlieg! 😉
Haha, dankjewel! We hebben nu het weekendje weg verplaatst naar over twee weken. Vrijdag de 13e, dus hopelijk gaat dat goed… Fingers crossed dat er niet nu een volledige lockdown aankomt!
Ziet er superleuk uit mevrouw!!! 🙂
Dankjewel, Amy! ^_^