persoonlijk, theater

Ik adopteerde twee vogels

Leuk nieuws tussen alle rellen door: vanaf vandaag ben ik de trotse adoptieouder van Zazu de gekroonde tok en Bekkie de boeboekuil!

Dat moet ik misschien even uitleggen.

De afgelopen jaren heb ik met veel plezier meegedaan aan een aantal roofvogelshows in het Buytenpark Theater. Elk jaar is het een ander sprookje: in ‘De roofvogels van de ruïne’ (2016) moest Dex de woestijnbuizerd de weg terug naar huis zien te vinden, en ‘De valk van Orléans’ (2019) ging over valkenier-in-opleiding Bernard die niets van zijn werk bakte. Hoewel de shows zijn geschreven voor kinderen, maken de vogels van Roofvogels en Uilen Fijnaart de voorstelling elk jaar weer een spektakel voor jong én oud.

Meespelen in een vogelshow vereist een bijzonder soort acteren. Als acteur sta je weliswaar op het podium, maar je wordt gegarandeerd genegeerd: de vogels schitteren in hun (hoofd)rollen en claimen de spotlights, hoe hard je je best ook doet. Terecht. Niets kan natuurlijk op tegen Antje, een enorme Amerikaanse zeearend die over de hoofden van het publiek scheert, of Zazu, de gekroonde tok uit de Lion King. (We vergeten voor het gemak even dat de Zazu uit de film een andere ondersoort is van het geslacht der tokken. Dit weet ik door mijn adoptiepapieren.)

In sommige shows worden de vogels gevoiceoverd door acteurs. Dat zorgt altijd voor een extra uitdaging, zeker als de betreffende vogel tijdens zijn vliegronde op een lantaarnpaal neerstrijkt en geen zin heeft om eraf te komen. Kortom: improvisatie vereist.

De roofvogelshows zijn fantastisch om te spelen én om te zien, maar de show kon vorig jaar niet doorgaan. Net zoals de workshops van Roofvogels en Uilen, demonstraties, kinderfeestjes, bedrijfsuitjes… Ook dit jaar is slecht van start gegaan voor het bedrijf: de lockdown betekent opnieuw geen inkomsten. Boekingen blijven uit omdat mensen in deze onzekere tijden geen reserveringen durven te maken. Evenementen worden weer geannuleerd. De zorg voor de dieren gaat uiteraard door.

Ze hebben daarom een hele leuke actie: adopteer een vogel! Voor slechts vier euro ben je een maand lang de adoptieouder van Eros de Witwangdwergooruil, en voor zeventien kun je je de trotse ouder van Amerikaanse zeearend Jacco noemen. Dat is op zichzelf natuurlijk al leuk genoeg. Maar – reclamemodus aan – er is meer! Ik heb een digitaal adoptierapport ontvangen met leuke weetjes over ‘mijn’ vogels, krijg een kalender opgestuurd én mag in juni langskomen voor een meet and greet.

Wil je deze leuke mensen van Roofvogels en Uilen en hun fantastische vogels helpen? Heb jij altijd al een valk, oehoe of zeearend willen adopteren? Grijp dan nu je kans! Neem vooral een kijkje op hun website en lees de oproep op Facebook. Hier kun je alle vogels bekijken en adopteren.

Ik ga ondertussen mijn adoptiepapieren lezen. Wist je dat Bekkie gerust op je hoofd gaat zitten als je haar roept maar geen handschoen opsteekt? En dat Zazu een beetje een sulletje is? Wat zijn ze schattig, mijn vogelkindjes.

Getagd , ,

Over Kirsten

Kirsten | Kers | docent | classica | scare actor | bookdragon | amateur-musicalactrice | schakelbrommerrijder | chocoladeliefhebber | Dungeons and Dragons-nerd | kattenmens | fan van lijstjes | controlfreak |
Bekijk alle berichten van Kirsten →

1 gedachte over “Ik adopteerde twee vogels

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *