persoonlijk

Lockdownleven: lesgeven op afstand

Tijdens een mentoruur vroeg ik mijn leerlingen om op te schrijven hoe ze deze lockdown ervaren, vergeleken met de vorige. Er was één leerling die klagend riep: “Mevrouw, het is nu te goed geregeld!” Ik lachte. “Dat beschouw ik maar als een compliment,” antwoordde ik.

Hij heeft natuurlijk helemaal gelijk: het onderwijs op afstand is (in ieder geval op mijn school) een stuk beter geregeld dan toen we in maart de deuren moesten sluiten. Nu lag er al voor de kerstvakantie een strak rooster: ’s morgens online lessen van vijfendertig minuten, met na elke les een korte pauze. ’s Middags online daltonuren, waarbij leerlingen zich kunnen inschrijven voor een vak waarover ze vragen hebben. Ook de digitale infrastructuur is piekfijn in orde. Elke les staat ingeroosterd in een digitaal lokaal. Online staat een overzicht met alle klaslokalen, elk voorzien van een link naar de juist Google Meet. Wat mijn mentorleerling zei: het is goed geregeld.

Prestatiedruk

Zelfs ‘te goed geregeld’, zei hij. Dat begrijp ik wel. Het feit dat het zo goed geregeld is, heeft namelijk niet alleen voordelen.

Tijdens de vorige lockdown was ik – zoals iedereen – een beetje aan het aanrommelen. Ik gaf elke klas één les per week, bereidde wat uitleg voor en keek opdrachten na. En verder? Tja, dat wist ik eigenlijk niet zo goed. Dat was niet erg, want niemand wist het. Ik deed wat ik kon met de kennis van toen en hield daarnaast tijd over: voor mijn blog, brommer, boeken, nieuwe recepten en honderd creatieve projecten. Coronacoping, noemde ik het. En inderdaad, de lockdown was op die manier een stuk makkelijker te verdragen.

Nu zitten we voor de tweede keer in hetzelfde schuitje, maar zijn de verwachtingen veranderd. Lesgeven op afstand? Ach, dat kunnen we inmiddels. Ik voel de druk om te presteren. Zijn mijn lessen wel goed genoeg? Moet ik niet meer activerende werkvormen inzetten? Vaker formatief toetsen? Beter mijn mentorleerlingen in de gaten houden? (Had ik al gezegd dat ik af en toe last heb van faalangst?)

Stresskip

Als rasechte stresskip maak ik me om duizend dingen druk: mijn studiewijzers die een voor een de prullenbak in gaan en Schrödingers computer (zolang het apparaat uit staat werkt hij wel én niet) als ik op school mijn online lessen geef. Ik ben niet zo gelovig, maar ik dank God op mijn blote knieën als de monitor, webcam, microfoon én speakers het doen. Dan is er nog de examenklas: de manier waarop ik de afgelopen weken door het examenpensum raas, heeft weinig meer met onderwijs te maken.

Daarbij voel ik me veel minder productief dan normaal. Ik werk me een slag in de rondte, maar krijg nauwelijks al mijn werk gedaan. Natuurlijk zijn daar allerlei verklaringen voor: nieuwe dingen kosten meer tijd, lesgeven aan een scherm vreet energie, et cetera, et cetera. Het is logisch, maar leuk is het niet.

Mijn werkplek is knus en gezellig, maar wel heel stil. Ik mis mijn leerlingen en collega’s, het échte contact. Ik mis het om een praatje te maken op de gang, ik mis het geluid van een levendige school vol pubers. Ik mis het gevoel ergens deel van uit te maken, een team met een gezamenlijk doel.

Je moet toch wat maken van je werkplek…

Pannenkoekenlunches en joggingbroeken

Gelukkig ben ik – behalve een stresskip – ook een optimist. Elk nadeel heb z’n voordeel, toch? Als ik last krijg van haaruitval door stress, hoef ik in ieder geval niet meer naar de kapper! (Grapje. Ik denk dat mijn haren na deze lockdown zo grijs zijn dat ik hoognodig naar de kapper moet om het toch maar eens te laten verven.)

De pluspunten van lockdownlesgeven? Kwarkbroodjes bakken voor het ontbijt. De pannenkoekenlunches. Mijn kat die (meestal) hard begint te spinnen als ik haar tussen de lessen door knuffel. Lesgeven in mijn joggingbroek, gewoon omdat het kan. Het feit dat ik mijn huis niet hoef te delen met broertjes en zusjes (zoals sommige leerlingen) of kinderen die zelf ook lessen moeten volgen (zoals sommige collega’s). Later mijn bed uit, omdat ik niet meer om kwart over acht op school hoef te zijn. En als ik het koud heb (bijvoorbeeld omdat de CV-ketel het begeeft en het veertien graden is in huis) doe ik warme sloffen aan en kruip ik met een dekentje achter mijn bureau.

En dan zijn er natuurlijk de leerlingen. Leerlingen die hun kat of hond voor de camera slepen. Leerlingen die heel enthousiast ‘awh’ roepen als mijn kat in beeld komt. Een leerling die trots een zelfgemaakt schilderij laat zien. Een leerling die me aan het lachen maakt door de speelgoedmotorfiets van zijn broertje zijn kamer in te slapen als ik de klas vraag om een rood en groen voorwerp te pakken. Mijn eerste klassen die net zijn begonnen met Latijn en ontzettend goed meedoen. Een leerling die na wat persoonlijke uitleg eindelijk de lesstof snapt. Leerlingen die van een daltonuur een gezellig theekransje maken en ondertussen hele slimme vragen stellen.

Er zijn zoveel leerlingen die – ondanks de omstandigheden – heel hard en serieus aan het werk zijn en er het beste van maken. Dan weet ik weer waar ik het allemaal voor doe.

Alles went… maar soms is het gewoon stom

Soms mis ik de eerste lockdown. Het aanrommelen. Het verwachtingsloze. Toch went ook deze situatie weer. Ik wen aan het rooster en ontwikkel een nieuw ritme. Ik heb een handvol nieuwe werkvormen geleerd en twee keer zoveel digitale tools. Inmiddels ben ik expert in studiewijzers maken op topsnelheid. Kortom: ik weet steeds beter wat ik aan het doen ben. (Of dat denk ik te weten, maar ik houd die illusie graag in stand.)

Soms is het gewoon stom. Soms ben ik moe en zit ik na een dag lesgeven uitgeput op de bank. Soms kost het me moeite om de situatie van de zonnige kant te bekijken en zeur ik jammerend tegen mijn vriend dat ik terug wil naar het oude normaal.

Altijd houd ik hoop. Het wordt beter. Er komt een moment dat ik voor een volle klas met luidruchtige pubers sta en smeek of ik alsjeblieft weer thuis op mijn stille werkplek mag zitten. Ik kan niet wachten.

Getagd , , ,

Over Kirsten

Kirsten | Kers | docent | classica | scare actor | bookdragon | amateur-musicalactrice | schakelbrommerrijder | chocoladeliefhebber | Dungeons and Dragons-nerd | kattenmens | fan van lijstjes | controlfreak |
Bekijk alle berichten van Kirsten →

3 gedachten over “Lockdownleven: lesgeven op afstand

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *