We zijn er weer! #backtoschool

Het uitzicht vanuit het schoolgebouw. Niet slecht, toch?

Een maand geleden had ik niet verwacht dat ik dit zou zeggen: wat is het heerlijk om op school te zijn! Eerlijk gezegd zag ik op tegen de dag dat mijn vrijheid me ontnomen zou worden en ik mijn dagen weer in een lokaal moest slijten in plaats van in het Buytenpark, aan zee of op de bank. Ik geef toe: tegen het einde van de vakantie gedraag ik me precies zoals mijn gemiddelde leerling op maandagochtend tijdens het eerste uur. (Ik zou willen zeggen dat ik dat van hen geleerd heb, maar ik ben van nature best goed in melodramatisch doen.) Nóg zes weken vakantie? Prima! Nog tien, mag dat ook? De zomer kon me niet lang genoeg duren. Terwijl ik mijn tas inpakte voor de eerste schooldag verlangde ik terug naar Oberon en 4×4, naar Egmond aan Zee en Texel.

Natuurlijk viel het uiteindelijk allemaal mee. Toegegeven, de eerste schooldagen zijn altijd chaotisch. Veel vergaderingen, op het laatste moment nog een wijziging in de klassenindeling (toen ik net mijn planner voor 5v Latijn af had, besloten we toch dat ik 5v Grieks zou gaan doen), een personeelsuitje naar het strand tussen het maken van studiewijzers door. Ja, het was druk. Ja, ik was moe. Maar ik voelde me niet meer zo overspoeld als twee jaar geleden, toen ik voor het eerst bijna-fulltime voor de klas stond. Het eerste jaar was overleven. (En toen kwam corona.) In mijn tweede jaar kon ik langzaam landen. (En toen kwam corona – deel 2.) Nu had ik eindelijk het gevoel dat ik stevig(er) in mijn schoenen stond. Ouderavond? Kom maar op! Nieuwe mentorklas? Let’s go.

Volle bak

Het zijn er drieëndertig dit jaar. Een volle bak dus! Tijdens mijn eerste mentorles leek er geen einde te komen aan de stroom leerlingen die het lokaal binnendruppelde. Ik heb elk jaar een leuke mentorklas, bewijst ook deze groep weer. De meesten praten honderduit. Met de een deel ik mijn liefde voor musical, een ander houdt ook van fantasy. Sommigen spelen klarinet, hebben thuis een witoorbuulbuul als huisdier of lusten geen pannenkoeken. Anderen hockeyen vier keer per week, hebben een K-pop-obsessie of zitten bij het circus. Ik kijk ernaar uit om ze beter te leren kennen: een hechte band vormen met een klas vind ik een van de mooiste dingen van mijn vak.

En wat is het geweldig om alle leerlingen en collega’s weer te zien! Écht te zien. Niet op een scherm, maar gewoon in de klas. Elkaar groeten in de gangen, oogcontact kunnen maken, kletsen over de vakantie tijdens de pauzes: dat contact heb ik vorig jaar zo gemist.

Kennismaken en kamperen

Hoewel we alweer vier weken bezig zijn, voelt het alsof ik net ben begonnen. Alleen tijdens de tweede schoolweek heb ik les gegeven. Daarvoor heb ik kennismakingsgesprekken gevoerd en vergaderingen bijgewoond. Ik heb salsa gedanst met mijn collega’s tijdens de personeelsdag en gelongboard (zo leuk!) en gewindsurft (zelfs nog leuker!) met mijn mentorleerlingen op een ontzettend gezellig Zeelandkamp. Daarna werd ik zo verkouden dat ik er twee tissuedozen doorheen heb gesnoten. Een (negatieve) test en een hoop zakdoekjes later was ik op mijn laatste werkdag van de week weer op school.

Deze week voelt als een tweede begin van het nieuwe schooljaar. Een schooljaar met spontane gesprekken tijdens de les, klassenuitjes en reisweken, lachen en zwaaien in de gangen, drieëndertig leerlingen in de klas. Wat is het heerlijk om weer op school te zijn!