We hebben het gedaan! Ik zeg ‘we’, niet omdat het poëtisch meervoud is, maar omdat ik samen met mijn zusje heb hardgelopen. Zonder haar had ik het niet gered, denk ik. Sterker nog, zonder haar was ik waarschijnlijk niet eens begonnen. Met bemoedigende woorden loodste ze me door die laatste meters (‘Nog vijf bomen! Nog vier!’). Het was bijna leuk. Bijna. Toevallig las ik net…
