Fairy Nights: kostuums en kastelen en een beetje magie

Verkleedkist

Als ik door de enorme database met oude foto’s blader die mijn ouders de afgelopen decennia hebben opgebouwd, kom ik om de zoveel tijd een foto tegen van mezelf in verkleedkleren. Ik had een roze prinsessenjurk waar ik gek op was. Een gele jurk die een beetje leek op die van Belle uit Beauty and the Beast. Een witte ‘bruidsjurk’ vol franjes. Een Winx Club-outfit die mijn moeder zelf heeft gemaakt. En dan zijn er nog de honderden kostuums die ik heb gedragen in theaterproducties: van toga tot chiton (of nou ja, iets wat daarop lijkt) en van piratenpak tot rode glitterjurk.

De transformatie tot een ander vind ik één van de leukste onderdelen van theater. Ik houd van kostuums, want ze maken het een stuk makkelijker om in een bepaalde rol te stappen. Een jurk van jute, getoupeerd haar en oranje grime op je gezicht? Voilà, je voelt je meteen een vogelverschrikker. Opgestoken haar en een hoepelrok? Een chique prinses.

Fairy Nights

Gek genoeg had ik – tot vorige maand – nog nooit gekostumeerd een (fantasy) festival bezocht, al stond dat al jaren op mijn verlanglijst. Vorig jaar wilde ik daar eindelijk verandering in brengen. Ik had kaarten gekocht voor Elfia, een jurk aangeschaft… en toen gooide corona roet in het eten. De betreffende jurk droeg ik in augustus tijdens Oberon, maar de maanden erna hing hij in een hoek van mijn kast. Tot de Fairy Nights.

Fairy Nights: Close Encounters of the Fairy and Ghostly Kind is een kostuumwandeling in het museumpark en Kasteel De Haar, een productie van Elfia. Zonder stands en muziekpodia, in tegenstelling tot het fantasyfestival, maar wel met veel acts en acteurs. Telkens laten zij een stukje zien van een doorlopend verhaal uit het einde van de 19e eeuw waarin elfen en geesten een hoofdrol spelen.

Een beetje magie

Op 19 juni was het zover: samen met mijn zusje Mylène hees ik me in mijn jurk, plakte ik mijn elfenoren op en reden we naar Kasteel De Haar. We waren nog niet eens binnen en het was al leuk. De locatie is prachtig. De avondzon was aangenaam, maar niet te warm. En vooral: zoveel fantastische kostuums! Sommige bezoekers waren in spijkerbroek of zomers jurkje. Anderen hadden, zoals wij zelf, een kostuum aangetrokken en zich opgemaakt. Weer anderen hadden ook nog bijpassende pruiken, gekleurde lenzen of zelfs magische jurken bezaaid met schitterende lampjes. Het was alleen al een feestje om ons te vergapen aan alle kleurrijke verschijningen. Van orcs tot piraten, van vampiers tot Disneyprinsessen, van steampunk tot horror: het was er allemaal.

Ik vond het heerlijk om daar in mijn zwierige jurk tussen te lopen. Terwijl we door de kasteeltuinen slenterden om de acts te bekijken, voelde ik me precies zoals op de foto’s van vroeger. Bijna was ik vergeten hoe leuk dit kon zijn.

Niet lang na het evenement kocht ik kaarten voor Castlefest. Dit jaar zou ik mijn feeënjurk aantrekken én gaf ik mezelf toestemming om op de markt op zoek te gaan naar (onderdelen voor) een nieuw kostuum. Het mocht niet zo zijn… Helaas is Castlefest inmiddels afgelast.

Gelukkig kan ik nog even teren op de herinneringen aan de Fairy Nights. Mijn jurk hangt weer in de kast, maar is klaar voor het volgende festival. Voor ijsjes op het grasveld, voor alle boekenkraampjes afstruinen, voor dansen bij de podia. Voor kostuums en kastelen. Voor een beetje magie.