“Je moet een blogje schrijven!” riep een collega naar me toen ik voorbij liep in de gang. Ik keek verbaasd om, maar begreep toen wat ze bedoelde. Ik lachte en zwaaide met mijn telefoon. “Ik heb een wekker staan!”
Die wekker ging vandaag af. Al voor de zomervakantie had ik hem gezet, toen ik ’s avonds thuis kwam na de diploma-uitreiking.
“Ik zal wel een blogje schrijven om jullie succes te wensen met je vervolgopleiding,” had ik tegen de examenklas gezegd.
“Daar houd ik je aan!” beloofde de collega die erbij stond. Zij hield zich aan haar belofte. Nu ik nog!
Lieve oud-leerlingen, lieve studenten,
Ik wens jullie heel veel succes met je vervolgopleiding!
Je studententijd is ‘de mooiste tijd van je leven’, heb ik vaak gehoord. Een beetje een deprimerende gedachte, als je het mij vraagt. Tot je zoveel-en-twintigste zwoeg je je te pletter boven je studieboeken en en daarna gaat het allemaal bergafwaarts? Dat zou toch jammer zijn. Bovendien: no pressure. Gaan studeren is al spannend genoeg, dan hoef je jezelf niet ook nog de druk op te leggen dat de komende jaren het hoogtepunt moeten vormen van je hele bestaan op deze aarde.
Dat gezegd hebbende: mijn studietijd was een geweldige tijd! De mooiste tijd van mijn leven? Neuh. Ik vind mijn leven eerlijk gezegd steeds een beetje mooier worden – het gevolg van mezelf beter leren kennen, denk ik, en keuzes maken die meer en meer passen bij wie ik ben. Het schijnt zelfs dat je het gelukkigst bent rond je 65e! Dat vind ik wel een mooie gedachte (het wordt nóg beter!). Wijsheid komt met de jaren, begin ik langzaam te leren, hoe hard je als jongvolwassene ook studeert. Dat we allemaal nog veel ouder en wijzer mogen worden!
Misschien niet de mooiste tijd van mijn leven, dus, maar wel de mooiste tijd van mijn leven tot dan toe, denk ik. Ik ontmoette mijn vriend, woonde met m’n nichtje op kamers, leerde heel veel gezellige en prettig gestoorde mensen kennen, werkte bij het Rijksmuseum van Oudheden als rondleider en als piraat bij Drievliet, kookte bijna uitsluitend Knorr wereldgerechten en stak mijn oven in de fik.
En studeren, dat deed ik ook nog. Talloze rijtjes stampen en enorme hoeveelheden tekst vertalen. Colleges volgen, van Antieke Wijsbegeerte tot Taalverwerving II en van Wetenschapsfilosofie tot Latijnse lyriek en elegie. De meeste vakken die ik deed waren megainteressant. De docenten waren stuk voor stuk gepassioneerd over hun vak en sommigen niet minder dan geniaal.
Het was niet alleen maar mooi, natuurlijk. Tien jaar geleden had ik ook last van prestatiedruk en studeren was zelden stressloos. Honderden boeken en artikelen lezen en analyseren en samenvatten in de UB, urenlang vertalen op mijn kamer en papers schrijven tot ik geen voetnoot meer kon zien. De tentamens, de scripties, de referaten. Het is gigantisch veel werk allemaal.
Toch had ik die onderdompeling in de wetenschap en de klassieke cultuur voor geen goud willen missen. Het is een bijzonder wereldje: om aan alle kanten omringd te worden door zoveel vakkennis. Om hele kleine onderwerpen met een vergrootglas uit te lichten en te ontrafelen. Om eindelijk te leren wat je leuk vindt.
Ik wens jullie minstens net zo’n mooie studententijd toe. Laat je inspireren. Leer jezelf beter kennen. Ontmoet nieuwe mensen. Schakel hulp in als dat nodig is, want je hoeft het niet alleen te doen – ook al ben je praktisch volwassen. Geniet van het feit dat je meer vrijheid hebt dan als leerling, maar nog niet alle verantwoordelijkheden van een fulltime baan of hypotheek.
Maak er een prachtige tijd van! Misschien wel de mooiste tijd van je leven – tot nu toe.
